آغاز حکایت تغییر مسیر جاده قدیم کازرون در سال 43-42 که مسئله ی مهم محیط زیست بین المللی از محدوده تالاب دشت ارژن و کوه های سرحد و جروق ، برونجان ، دردانه ، وارک ، کتل پیرزن ، اطراف روستاهای دشت برم ، دریاچه پریشان و روستاهای مجاور آن بشدت مطرح شد و قرار بود کل منطقه ی بخش علیا و کوهمره نودان کازرون خالی از سکنه نمایند تا این که طبیعت جغرافیایی ، جنگل ها ، بوته ها، و گیاهان دست نخورده و بکر تا نسل های بعد باقی بماند. اجرای این طرح اگر عمل می شد بسیار عالی بود زیرا در نقشه ی طبیعی منطقه ی دشت ارژن و کتل پیرزن کوه دیشک و سرحد جروق و محدوده مسقان ، کوه برفی ، محدوده باغات عبدوئی و گرگنائی و تنگ ابوالحیات تا محدوده روستا های دوسیران (دوست ایران) و سمغان تا کلاه سیاهِ نورآباد و محدوده کتل دختر ، کوه محمود بیگی ، کوه سکندریه ، کوه دوان ، محدوده دریاچه پریشان ، کوه بناف و کوه دادین کلاً کمربند سبز مروارید نیمه راه خلیج فارس می باشد در این راستا هم فکری برای تغییر سیر جاده کازرون- دشت ارژن و انسداد کتل های هوشنگ و پژنگ ( پهلوانان دوره ی ساسانیان یا کتل های دختر و پیرزن فعلی نمودند تا در ایاب و ذهاب خطه کازرون و بوشهر و خوزستان وقفه ای رخ ندهد در نتیجه در اواخر سال 1342 پس از کارشناسی لازمه با استفاده از هواپیما عکس هوایی جدید از دشت ارژن ، گردنه ی ملایی نروْ ، محدوده تنگ ابوالحیات ، تنگ پاپون اطراف دوسیران ، موردک ، کوه دوان منطقه ی غار شاپور ، کوه سکندری و کوه محمود بیگی تا کتل دختر و پل آبگینه گرفته شده ، پس از تهیه عکس های هوائی یکی دو مسیر کارشناسی و طراحی شد بعد از مطالعه کلی ، نکومتر یا نقطه نشان مسیر مناسب توسط مهندسین مشاور پیاده شد و مسیر جاده انتخابی از طریق تنگ ابوالحیات به طرف چنارشاهیجان(قائمیه فعلی) سیدحسین کازرون مشخص کردند.