استاد علي تن در گفت و گو با هفته نامه سلمان در رابطه با برپايي نمايشگاه آثارش در نگارخانه‌ي پرنيان كازرون گفت: اين نمايشگاه بيشتر آيات قرآني، بسم‌ا... الرحمن الرحيم و يكي دو تابلو نيز در رابطه با محرم و ابا عبدا... الحسين است در مجموع 39 اثر با تكنيك شخصي خودم كار شده خصوصيات آثار اين است كه نسبت به خوشنويسي‌هاي سنتي از سطح به فضا تبديل مي‌شود، يعني ما ديگر چيزي به نام خط كرسي و سطحي كه روي كاغذ به عنوان خط سنتي و خطوط رسمي كه نوشته مي‌شود نداريم. هيچ‌كدام از قالب‌هاي خط سنتي را ندارد، دست كاملاً باز است و بيشتر با فرم، فضا و تركيب بندي كار مي‌شود.

استاد تن در ادامه افزود: در اين نمايشگاه فقط يكي از تكنيك‌هايم را آورده‌ام كه با قلم ماژيك كار شده كه ابزاري متفاوت با قلم ني مي‌باشد. اين ابزار به دليل آن كه دست نياز به بلند كردن و مركب‌برداري ندارد ابزاري سريع است، بنابراين كارها تند نوشته مي‌شود و بداهه است؛ هيچ‌كدام از كارها از قبل اتو زده نمي‌شود و كار نمي‌شود، كاملاً بداهه است و چون بدون تأمل انجام گرفته خطوط صاف درآمده است ايشان اضافه كرد: در اين كارها كم‌تر از رنگ استفاده شده، چون كارهاي رنگي‌ام را نتوانستم بياورم و فقط كارهاي كوچكم را در اين نمايشگاه شركت دادم، اگر فضا و موقعيت فراهم بود كه مي‌توانستم كارهاي بزرگ‌تر را هم بياورم آشنايي با كار من بيشتر مي‌شد. من 15 تكنيك متنوع كار مي‌كنم و اين تنوع براي ديدن مناسب‌‌تر بود تا اين‌كه فقط يك تكنيك استفاده شود.

اين هنرمند كازروني در رابطه با وضعيت هنر خوشنويسي در حال حاضر در كشور اظهار داشت: به نظرم هنر خوشنويسي رو به اوج است و اين نياز وجود دارد كه ما تغييراتي به وجود بياوريم واين تحولات فقط با فكر كردن به وجود مي‌آيد، هنرمندي كه 10 ساعت كار مي‌كند بايد يك ساعت آن فقط فكر كند، ان‌شاءا... بتواند اتفاقاتي بهتر رخ دهد و يك گام نسبت به هنر قبل جلوتر باشيم.

ايشان در پاسخ به اين سؤال كه چرا در كازرون اين نمايشگاه بر پا شده تصريح كرد: هر چند جمع كردن و ارسال آثار سخت است اما سعي شده است در كازرون يك جريان سازي صورت گيرد و با توجه به اين‌كه به مردم شهر، به فضاي شهر و به هنر شهر كازرون عرق زيادي دارم، اين كار را با ذوق انجام دادم، اميدوارم كه هنرمندان شهرستان هم استفاده كرده باشند. واگر نقد يا نكته‌اي وجود داشته باشد بنده شخصاً استفاده مي‌كنم.

هنرمند برجسته‌ي خوشنويسي كشورمان ضمن اشاره‌اي مجدد به وضعيت هنر خوشنويسي در كشور خاطر نشان كرد: پيشرفت خوشنويسي در كشور و به خصوص پايتخت بسيار سريع رخ داده است اما در كازرون اين‌گونه نيست. الآن خطوط جديدي كه ابداع مي‌شود، سبك و روش‌هاي جديدي هم ابداع مي‌شود و در حال پخته شدن هستند و نمايشگاه‌هاي زيادي برپا شود كه خواهان زيادي دارد. در كريستي كه يكي از حراجي هاي بزرگ دنيا در انگلستان است كه نمايندگي آن در دبي هم هست، بالاترين قيمت يك اثر در حوزه‌ي نقاشي و خط مربوط به ايران است و اين نشان مي‌دهد كه اين هنر جايگاه خود را در دنيا به دست آورده است. حتي در حوزه‌ي نقاشي- خط پيشرفت بيشتري داشته‌ايم.

استاد تن در پاسخ به اين سؤال كه چرا در كازرون اين پيشرفت وجود ندارد، گفت: چون انگيزه‌اي وجود ندارد، اين پيشرفت به وجود نمي‌آيد. وقتي اقتصادِ هنر ركود كند، آن جريان مورد انتظار به وجود نمي‌آيد، در تهران شما وقتي اثري را خلق مي‌كنيد اين اثر به فروش مي‌رود، نمايشگاه‌هاي با سليقه‌هاي متفاوت و نگارخانه‌هاي تخصصي وجود دارد. در اين‌جا نحوه‌ي ارائه‌ مناسب نيست، آثار برچسب ندارد، نور پردازي آن طور كه بايد و شايد نيست، فضاي نمايشگاه تخصصي نيست و برد خبري بسيار پاييني دارد و مهم‌تر از همه اين‌كه خود هنرمندان به هم كمك مي‌كنند تا جريان مورد نظر شكل بگيرد. يك هنرمند اگر اثرش فروش برود انگيزه‌ پيدا مي‌كند كه دوباره اثر خلق كند.

هنرمند برجسته‌ي كازروني در پاسخ به اين سؤال كه پس شما توصيه مي‌كنيد كه هنرمندان كازروني به تهران يا جاهاي ديگر بروند تصريح كرد: نه، نه! به هيچ عنوان چنين توصيه‌اي ندارم بايد شرايط را درست كرد. من راه‌هاي درست شدن شرايط را مي‌دانم. من راهي كه اين جريان در كازرون شكل بگيرد را خدمتتان عرض مي‌كنم. اين گونه نيست كه بايد از اين‌جا رفت، بلكه بايد تقويت كرد. من با سياست‌هاي كلان كشور مخالفم. در سياست كلان كشور بايد آباداني را از روستا شروع كرد. اگر قرار است كشور مصرف‌گرا نشود بايد امكانات از روستا شروع شود، بعد شهرستان بعد استان و بعد پايتخت اما الآن برعكس است، اعتبارات از تهران شروع مي‌شود و ذره ذره مي‌آيد و ديگر به شهر و روستا نمي‌رسد. شما نگاه كنيد جشنواره‌هايي كه در كشورهاي اروپايي برگزار مي‌شود به نام روستاها و شهرهاي كوچك است، جشنواره‌ي شانگهاي، ونيز، كن، سيته و... آن‌ها عمداً در شهرهاي كوچك برگزار مي‌كنند تا آن‌جاها پيشرفت كند. اما ما الآن اگر به يك شهرستان بگوييم؛ جشنواره برگزار كن، اصلاً نمي‌تواند برگزار كند. توان برگزاري جشنواره را ندارد، چون امكانش را ندارد. فروش آثار در شهرستان‌ها بسيار كم اتفاق مي‌افتد. همه‌ي اين‌ها دست به دست هم مي‌دهد.

ايشان ضمن اشاره به راه كوتاه مدت بهبود اين شرايط در شهرستان‌ها تصريح كرد: راه كوتاه مدت اين است كه مسؤولان شهر بلد باشند چه كار كنند. فرهنگي باشند. متأسفانه توجيه كردن مسؤولان ما كار سختي است، شايد الآن مسؤولان بشنوند و خوششان نيايد. اين درد است كه نمي‌دانند اگر فرهنگ جامعه ساخته شود، همه‌ي مسايل حتي اقتصادي حل مي‌شود. فرهنگ بايد ساخته شود. فرهنگ هم اين است كه در جامعه‌مان انسان‌هاي فرهيخته تربيت كنيم، يكي از جا‌هايي كه در آن فرهيخه پرورانده مي‌شود هنر است. بايد در اين حوزه تبليغ شود و بهترين ابزار براي معرفي خودمان به دنيا هنر است. بهترين ابزار براي اين‌كه به دنيا نشان دهيم عقب مانده نيستيم هنر است. ما وقتي به كشورهاي خارجي مي‌رويم، هنرمندان آن جا مي‌گويند، مگر ايراني‌ها هم اين چيزها را بلد هستند؟ فكر مي‌كنند اين‌جا مردم سوار شتر مي‌شوند. اين قدر تبليغات سوء وجود دارد. هنرمندان بهترين سفير هستند كه در كشورهاي ديگر قد علم كنند و اين تبليغات را خنثي كنند اين نه شعار است، نه كلك است نه سياست است نه حقه است. اگر مسؤولان ما هم اين‌گونه عمل كنند خيلي خوب است.

استاد علي تن هنرمند برجسته‌ي كشورمان در پايان تصريح كرد: توقع ما از متوليان فرهنگ شهر اين است كه به داد هنر شهرستان برسند. از هنر شهر حمايت كنند. از هنرمندان شهر حمايت كنند. ادارات اين همه هديه به همه مي‌دهند، چه اشكالي دارد هديه‌شان را از هنرمند اثر بخرند و به كساني كه مهمان ما هستند به آن‌ها بدهند ان‌شاءا... مردم هم بتوانند حمايت كنند. پول‌دارهاي كازرون هم، اگر بلد باشند، بدانند و توجيه شوند، تمام سرمايه‌گذاري‌ها را روي اثر هنري انجام مي‌دهند، كما اين‌كه الآن بانك اقتصاد نوين، بانك پاسارگاد، بانك پارسيان، روي آثار هنري سرمايه‌گذاري مي‌كند، يعني سود كلانشان در آثار هنري است. اثري را ده ميليون تومان مي‌خرند و بعد 150 ميليون تومان مي‌فروشند. كدام بازرگاني‌اي است كه شود اين‌گونه كار كرد؟ واقعاً سود زيادي دارد.