شورایی که در راستای ایجاد کمربند امنیتی در بهمن ماه سال 59 ( فوریه 1980 ) با حضور عربستان، کویت، قطر، بحرین، عمان و امارات متحده عربی پی ریزی شد و همواره روابطی خصمانه را با ایران به پیشنهاد می گذاشته است.

در پی سفر کویتی ها به ایران شاید این بار از فشار های اپوزیسیون داخل ایران بر محمود احمدی نژاد کاسته شود که در طول کارنامه چهارساله خود همواره متهم به روابط سرد دیپلماتیک با کشور های منطقه بوده است. هر چند حضور احمدی نژاد در سال 2007 در اجلاس شورای همکاری خلیج فارس انتقادات تندی را برای وی و دستگاه دیپلماسی اش به همراه داشت اما نگاه منصفانه به ما می گوید اکنون وقت برداشت محصول است.

از منظر فواید این سفر که نخست وزیر کویت با اشاره به جمله هایی چون : (خود را نزدیک ترین کشور به ایران می دانیم و بازارهای کویت به روی ایران باز است ) فصلی جدید و پر اهمیت در روابط ایران و کویت گشوده شده است. اهمیت کویت برای ایران به عنوان یک شریک اوپکی، ثروت نفت آورده کویت و بازار های باز آن در کنار اهمیت سیاسی سفر قابل اشاره است.

اینگونه روابط با کشور های خلیج فارس چون کویت، قطر و امارت متحده عربی هم از لحاظ اقتصادی دور نمای روشنی را برای هر دو طرف فراهم می آورد و هم اینکه می تواند از اثرات منفی شورای همکاری خلیج فارس بر ایران و نیز آنچه رسانه از ایران به عنوان یک تهدید منطقه ای تصویر می کنند بکاهد.