آرزوي دستيابي به آرامش رواني از خواسته­هاي فطري و طبيعي هر انسان است. همه­ي انسان­ها مايلند از درياي خطرناك اضطراب و ناآرامي به ساحل آرامش راه­يابند؛ اما بايد توجه­ داشت تنها درختي كه مي­تواند ميوه­ي آرامش­خاطر به بشر عرضه كند، شجره­­ي طيّبه­ي ايمان مذهبي است.

بدون ترديد، مهم­ترين عامل آرامش رواني براي آدمي، مذهب و ايمان به­ خداست. زيرا ناآرامي يا براي از­ دست­ دادن امور دنيوي است كه ايمان مذهبي به ما مي­فهماند كه همه چيز دست خداست و آن­ چه كه خداوند پيش مي­آورد به مصلحت انسان است؛ و يا­ اين­ كه ناآرامي به سبب ترس از مرگ و فنا و از دست دادن آينده است كه در اين مورد نيز، ايمان مذهبي مرگ را نيستي و فنا نمي­داند؛ بلكه آن را آغاز حياتي ديگر كه سراسر سرور و بهجت است مي­شمارد؛ و يا ناآرامي ناشي از شكست ظاهري است كه در بينش مذهبي شكست معنا ندارد. زيرا مهم انجام وظيفه­ي الهي است، نه توجه به نتيجه­ي ظاهري و فوري كار؛ يا اين­كه ناراحتي و اضطراب به علت شكنجه­ي وجدان اخلاقي است كه با ارتكاب جرايم بزرگ صورت مي­گيرد كه ايمان مذهبي مانع از سقوط در پرتگاه جرايم و گناهان است.­ پس منشأ ناآرامي، اموري است كه از فقدان ايمان مذهبي حاصل مي­شود. از­اين ­رو با وجود ايمان مذهبي، انسان به آرامش واقعي مي­رسد.

قرآن اين حقيقت را چنين بيان مي­كند:

 »اَلا بِذِكْرِ ا... تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ ؛ آگاه باشيد كه تنها با ياد خدا، دل­ها آرام مي­گيرد.«

الكسيس­كارل مي­گويد:

»  فقط مذهب راه­حل كاملي براي مسأله­ي بشري پيشنهاد­كرده و در طي قرون متوالي، كنجكاوي اضطراب­آلودي را كه مردم نسبت به سرنوشت خود داشته­اند، تسكين داده است. الهام مذهبي و توجه به خداوند موجب يقين و آرامش  مي­شود.«

ايمان مذهبي به زندگي انسان نور و هدف مي­دهد و او را از ظلمت و پوچي مي­رهاند.

انسان­هايي كه فاقد ايمان مذهبي هستند، زندگي را يك خيال و بازيچه مي­دانند. نه مبدأ آن را مي­شناسند و نه براي آن هدف و انتها قائلند. زحمات خود را بر­باد ­رفته مي­دانند، كور و بي­هدف حركت مي­كنند، مانند رهروي مي­مانند كه نمي­داند از­كجا حركت­كرده و به كجا مي­خواهد برود. در­ نتيجه دچار ناآرامي و اضطراب مي­شود؛ اما شخصي كه داراي ايمان مذهبي است، زندگي را هدفدار مي­بيند و هدف را هم تقرب به وجود مطلق و مبدأ همه­ي كمالات مي­داند. او زندگي موقت دنيا را مقدمه­ي حيات جاويد و هميشگي مي­شمارد و به كارهاي خويش و نتيجه­ي آن اميدوار است. زيرا همه را در آينده خواهد­ ديد و به پاداش بي­نهايت آن خواهد­ رسيد؛ اين­ است­كه هدفدار­ كردن زندگي و در ­نتيجه آرامش رواني يكي ديگر از آثار ايمان مذهبي در زندگي مي­باشد.

از آن­چه گذشت روشن مي­شود كه ايمان مذهبي نه­ تنها يك سرمايه، بلكه مهم­­­ترين سرمايه براي انسان است. زيرا نقش اساسي در سعادت و آرامش رواني او دارد و هيچ­چيز هم نمي­تواند جايگزين آن شود.

از­ اين­رو بر نسل جوان لازم است روز­به­روز بر تقويت ايمان مذهبي و بينش مكتبي خويش بيافزايد تا بتواند با سرمايه­ي ايمان هم مراحل كمالات را طي­كنند و هم به جامعه­ي خويش خدمت­ نمايند.

———–——————-———

1- سوره ي رعد آيه ي 28

2- راه و رسم زندگي، ص 126