خوب یادم هست پیر و جوان به تو احترام می گذاشتند و با صلوات از کنارت گذر می‌کردند. مادرم می گفت خیلی پیش تر  آنگاه که در شهر آب لوله کشی نبود و برای شستن لباس ها و ظرف ها به آب جمالبا (جمال آباد) در پائین شهر می رفتیم زیر سایه این کنار کهنسال می نشستیم و دمی استراحت می کردیم.

امروز اما خوشبختانه یا متاسفانه درست افتاده ای وسط شهر. کنار خیابان کمربندی شهر . دور برت صدها مغازه و تعمیرگاه و هزاران خانه و  آپارتمان مثل قارچ روئیده است اما تو همچنان راست قامت به عنوان نماد کهنسال ترین درخت کنار این شهر همان جا سرجایت ایستاده ای . دود هزاران هزار ماشین را خورده ای اما باز هم کوتاه نیامده ای و خم به ابرو نکشیده ای . کودکان به هوای خوردن چند دانه میوه ای کنارت به تو سنگ زده اند اما تو به رویشان خندیده ای و در دل برای دانا شدنشان دعا کرده ای .

اما شاید دیروز  برای تو و برای بسیاری از همسایگانت و مردمان بسیاری که با تو خاطره ها داشته‌اند روز سخت و تلخی بود روزی که ناجوانمردانه و در روز روشن سیم های  آهنین را بر بازوانت افکندند و به زور  کامیون  دستانت را از پیکرت جدا نمودند. به چه دلیل نمی دانم؟ مگر چه بدی به آنها کرده بودی ؟ تو که آزارت به مورچه هم نمی رسد. تو که هنوز که هنوز است سایه ات سایبان سر مردم محل است و ظهر های تابستان اتومبیل هایشان را زیر چترت پارک می کنند.

اهل نفرین و اینجور مسائل نیستم ولی باور کنید دلم آنچنان به درد آمده که باید بگویم بشکند آن دست هایی که با توچنین کرد.

بارها هشدار داده بودیم و از مسئولین به خصوص شهرداری  خواسته بودیم که درختان کهنسال این شهر را شناسایی و برایشان شناسنامه صادر کنند. بارها خواسته بودیم که با اره به‌دستان و تبر به‌دستان مقابله کنند و اجازه ندهند که هر کس هر گاه دلش خواست اره‌ای برداشته و درختی را در خیابان و کوچه و محلی قطع کند اما کسی به حرف ما گوش نمی‌دهد .

چرا چنین درخت کهنسال و ارزشمندی نباید دارای شناسنامه و هویت مشخصی باشد چرا نباید دور تا دور آن را حصاری فلزی کشید تا لااقل رهگذران بدانند که شهرداری به این درخت نگاه ویژه ای دارد و آن را نماد و هویت این شهر میداند و می شناسد.

بر شما مسئولین محترم شهر و شورای شهر و شهرداری و دادستانی و محیط زیست و مابع طبیعی است که پیگیر این ماجرا باشید و یکبار برای همیشه تبر  را از دست دشمنان طبیعت و سر سبزی شهر مان بگیرید.