خبرگزاری میراث‌فرهنگی ـ‌گروه میراث‌فرهنگی ـ‌بیش از 10 سال از وعده ثبت‌جهانی محوطه باستانی بیشاپور می‌گذرد. در این سالها به‌بهانه ثبت جهانی شدن بیشاپور مردم منطقه نتوانسته‌اند به‌طور طبیعی از برخی امکانات زندگی بهره‌مند شوند. چنانچه یکی از مناطق تحت حفاظت پایگاه پژوهشی بیشاپور نیاز به شبکه‌های گازرسانی دارد اما به‌دلیل حضور نداشتن و عدم تمرکز مسئولان در پایگاه هنوز راهی پیدا نشده تا این خواسته‌ی مردم با پاسخی مناسب مواجه شود. این‌درحالی است که نه بیشاپور در این سالها گامی برای نزدیک شدن به سکوی میراث‌جهانی برداشته نه مردم توانسته‌اند به‌طور طبیعی نیازهای زندگی را تامین کنند. اتفاقی که این روزها سبب شده بسیاری از مردم، حال را به آینده‌ای دور ترجیح دهند و ثبت محوطه باستانی بیشاپور را جز دردسر چیزی بیشتر برای اهالی ندانند.

به‌گزارش CHN، نگاهی به عملکرد پایگاه پژوهشی بیشاپور در طول نزدیک به 11 سالی که از تأسیس آن می‌گذرد حاکی از آن است که عملکرد پایگاه مذکور نه تنها در حد و اندازه شهری که دایعه‌ی ثبت شدن در فهرست آثار جهانی را دارد، نیست، بلکه انفعال و پراکندگی مشهود در عملکرد این مرکز باعث بروز مشکلاتی برای اهالی منطقه شده است.

«محسن‌عباسپور» فعال میراث‌فرهنگی با حائز اهمیت شمردن شهر تاریخی بیشاپور به‌عنوان یکی از مناطق برجسته اما منفعل به CHN می‌گوید: طبیعتا در محوطه ساسانی بیشاپور مانند هر منطقه‌ی باستانی دیگری لازم است کنترل‌های خاصی در خصوص عبور تأسیسات و ارائه‌ی خدمات معمول اجتماعی به اهالی ساکن در مناطق اطراف آن صورت بگیرد، اما طی سال‌های گذشته به دلیل فقدان حضور مدیریتی متمرکز در اصلی ترین نهاد حفاظتی از این شهر و بدون پاسخ ماندن بسیاری از درخواست‌های مطرح شده از سوی اهالی منطقه، نارضایتی‌های فراوانی در میان روستاییان اطراف ایجاد شده که بدون شک این مسئله مشکلاتی را برای شهر تاریخی بیشاپور به دنبال دارد.

به‌گفته وی، سالهاست که اهالی روستاهای واقع در تنگ چوگان به‌عنوان یکی از مناطق تحت حفاظت پایگاه پژوهشی بیشاپور نیاز به تأسیسات و شبکه‌های گازرسانی دارند و علیرغم اینکه می‌توان با لحاظ کردن تمهیدات فنی و انجام مطالعات میدانی باستان شناسی، راهی بدون مشکل  برای ایجاد تأسیسات گازرسانی در محل فراهم کرد، اما به دلیل عدم حضور مستمر مسوولان این پایگاه در منطقه و به دنبال آن نبود مطالعات باستان شناسی مربوطه، این خواسته ی مردم با پاسخی مناسب مواجه نشده است.

بدون شک تداوم این مشکلات به مرور باعث ایجاد نگرش‌های قهری در بین برخی از اهالی منطقه نسبت به آثار تاریخی می‌شود. این در صورتی است که چنانچه پایگاه پژوهشی بیشاپور به صورت پویا و سرزنده به ایفای نقش‌های محول می پرداخت، به‌طور قطع می‌توانست از توانمندی بومیان منطقه برای حفاظت هرچه بیشتر از آثار تاریخی موجود که اتفاقا تعداد آن‌ها هم کم نیست، استفاده بهینه کند.

به اعتقاد عباسپور طی دو سال اخیر مشاهده شده که پایگاه پژوهشی بیشاپور بدون حفر کوچکترین گمانه‌ی باستان‌شناسی و همچنین بدون انجام مطالعات میدانی معمول، مجوز عبور جاده را از یکی از حساسترین مناطق نزدیک به شهر تاریخی بیشاپور، یعنی دهانه شمالی تنگ چوگان صادر کرده است و حتی پس از مطرح شدن انتقادهای مکرر در این خصوص، حاضر به ارائه توضیح در مورد علل صدور مجوز مذکور نشده است.

شهر تاریخی بیشاپور در  سال‌های اخیر با مشکلات متعددی از جمله آتش سوزی‌های پیاپی، تشدید فرسایش، تخریب نقش بهرام در تنگ چوگان، عبور جاده و... مواجه بوده است که با نگاهی به اتفاقات و تخریب‌های موجود به‌نظر می‌رسد که پایگاه پژوهشی بیشاپور به‌عنوان نهادی که می‌توانست در تمامی این موارد اثرگذار باشد و مانع بروز تخریب‌ها شود، کمترین دخالتی دیده نمی‌شود.

این فعال میراث‌فرهنگی اعتقاد دارد، انفعال مشهود این پایگاه پژوهشی در شرایطی صورت می‌گیرد که چنانچه این مرکز در پی ایفای نقش قانونی خود به عنوان نهادی فعال و پویا بود می توانست فرصت های شغلی مناسبی را پیش روی ده‌ها فارغ التحصیل بیکار رشته های باستانشناسی ایجاد کند.