
در 35 كيلومتري شهرستان كازرون و در منطقه «دشتبرم» پس از ورود به روستايي با همين نام و حركت به سوي «كتلپيرزن» با طي مسافتي حدوداً 5كيلومتر به بقاياي كاروانسرايي زيبا به نام «ميانكتل» ميرسيم كه در بين مردم به كاروانسراي «شاهعباسي» نيز معروف است. اين بنا از بقاياي آثار دورهي قاجاري متأخر است و بر روي تپهاي مشرف به دشت سرسبز و زيباي برم، قرار گرفته است. كاروانسراي ميانكتل در مسير جاده قديم كازرونـشيراز قرار دارد كه از زمان نادرشاه افشار به علت رونق بندر بوشهر به عنوان يك بندر نظامي، بسيار مورد استفاده قرار ميگرفته است.
بنا داراي پلاني به شكل مستطيل و يا ذوزنقه با ابعادي متفاوت است كه در حدود 3500مترمربع وسعت دارد و از اين مقدار 2500مترمربع زيربناي اطاقها و بخشهايي است كه در اطراق حياط مركزي آن قرار دارند. اين بنا به مانند بسياري از كاروانسراهاي كوهستاني ديگر به دليل ايجاد امنيت بالا تنها داراي يك در ورودي ميباشد كه در ضلع جنوبي آن قرار گرفته است. همچنين در قسمت جنوبغربي و در مجاور درب ورودي، برجك نگهباني وجود دارد كه مشرف به دشت بوده است.
بنا از لحاظ معماري به صورت چهارايواني با حياط مركزي ساخته شده است. در مركز اضلاع شرقي و غربي دو حجرهي بزرگ و همچنين 2حجرهي كوچك در هر دو سوي اين قسمتها قرار دارد (داراي 2حجرهي كوچك و 2حجرهي بزرگ). در اضلاع شمالي و جنوبي نيز چهار حجرهي كوچك وجود دارد. اصطبل نگهداري احشام نيز در بخش جنوبغربي آن قرار دارد كه از طريق دالاني وسيع به محل درب ورودي مكان متصل ميشود. آبانبار اين بنا نيز در ضلع شمالي آن قرار دارد كه در اين قسمت نيز با حوضچهاي تمام سنگي برخورد ميكنيم.
در قسمت جنوبشرقي نيز مكاني قرار دارد كه ديوارههاي آن تماماً از سنگ مالون است و متأسفانه بخشهاي زيادي از آن فرو ريخته. از آنجا كه اين بخش داراي تزئينات و مصالح خاص خود بوده و همچنين ديدي بسيار زيبا نسبت به منطقهي دشتبرم داشته به احتمال زياد به عنوان بهارخواب مورد استفاده قرار ميگرفته است.
از نكات قابل توجه ديگر در اين كاروانسرا ميتوان به استفاده از سنگ مارن (مالون) در نماي بيروني و داخلي و موارد تزييني بسياري همچون طاقچههاي گچبري شدهي متعدد، ناودانهاي سنگي، سنگبريهاي تزييني، طاقچههاي سنگي و... اشاره نمود. در بالاي در ورودي، سنگبري زيبايي به شكل نوع خاصي از «ترنجايراني» نيز جلوهگر است.
كاروانسراي ميانكتل پانزدهمين اثر شهرستان كازرون بود كه در سال 1379 و با شمارهي 3668 در فهرست آثار ملي ايران به ثبت رسيد.