در 23 شهريور ماه 1351، دقيقاً40 سال قبل جوانمردي از ديار سلمان، پاك و نجيب و خود ساخته، عارف و عاشقی خودباخته، انقلابی مبارز، نستوهی از خودگذشته مرحوم شهید غلامرضا باقری­نژادیان­فرد همراه با برادر انقلابی و مبارز و ابوذر گونه­اش علی­رضا باقری­نژادیان­فرد و مادر مؤمنه و فداکارشان در هنگام برگشتن ازملاقات برادر دیگرش که در بند و زندان ستم­شاهی بود، در حادثه­ای مشکوک ودلخراش، جان را به جان آفرین تسلیم نمودند و به ملکوت اعلا عروج کردند، با خبر شهادت آن مردان خدائی شهر یک پارچه غرق در عزا و ماتم شد و هر کسی-غلامرضا معروف به آقا رضا- را می شناخت و یا حداقل او را دیده بود و یا در جلسات پرسش و پاسخ های او شرکت کرده بود، با شنیدن خبر جانسوز سوختن او، منقلب می شد و به سوگ می نشست و جامه عزا به تن می­کرد تا آن روز شاید کازرون، کمتر به خود چنین عزا و ماتمی را برای شخص یا اشخاصی دیده بود، زیرا که در شهر و روستاها و شهرهای همجوار و شخصیت­های دینی و انقلابی، مخصوصاً جوانان، آقارضا و برادرش را از شخصیت­های دینی، انقلابی و مروج و مبلغ اسلام و مخالف نظام طاغوتی و شاهنشاهی و سلطه های سیاسی و فرهنگی و اقتصادی غرب و شرق می دانستند تلاش شبانه روزی آنها در خودسازی و دیگرسازی و ترویج معارف اسلامی و پرورش نیروهائی آگاه به معارف دینی اخلاقی سیاسی و مبارز و انقلابی، تحت امامت و زعامت مرجع عالیقدر شیعه حضرت امام خمینی(ره) و مبارزه علمی و فرهنگی علیه نظام طاغوت و افکار انحرافی، التقاطی وکمونیستی و روشنفکرمآبی بود.

شمع­هائی بود که سوختند تا آن فضای تاریک ستم­شاهی را روشنائی، وجامعه خواب­آلوده آن زمان را، بیداری بخشند و برای مولا و اربابشان بقیه ا... الاعظم امام زمان (عج)سربازانی عاشق و جان برکف باشند .

مرحوم شهید غلامرضا باقری­نژادیان­فرد با مدیریت بسیار موفق بر انجمن امور دینی کازرون و اداره جلسات خصوصی و گروهی، آموزشی و برپائی جلسات دینی و مناسبت­ها و پرسش و پاسخ برای جوانان همچنین برگزاری جلسات هفتگی در روستاهای کازرون و نورآباد ممسنی، سهم بسزایی در پیشرو بودن کازرون در انقلاب داشت، او اگر چه جوان بود و از شور و شوق و قوت و قدرت و احساسات پاک جوانی برخوردار بود ولی همچون مردی شصت ساله، از پختگی، متانت تواضع و مردمداری و مدیریت و تدبیر برخوردار بود و این نقطه قوت باعث پیوند و همکاری و تعامل جوانان و میانسالان و افراد مسن در تشکیلات بود که از هر کدام نسبت به استعداد و توانائی هایشان استفاده می شد.

بنابراین به شورای فرهنگ عمومی پیشنهاد می شود:که در یک زمان مناسب، از این مرد بزرگ و خدمت­گزار مخلصی که تربیت شدگان مجالس او، همه در انقلاب و دفاع مقدس و دیگر عرصه­های فرهنگی و سیاسی در برابر ضدانقلاب، منحرفین، منافقین و التقاطیون ایستادند و بعضی در این راه به فوز عظیم شهادت نائل آمدند، تجلیلی در خور و شان ایشان بعمل آید و یاد و خاطره­اش را گرامی دارند تا الگو و اسوه­ای برای آیندگان باشد