همانطور كه قبلاً در قسمت دوم اين مقوله ذكر شد، شرائطي كه هنگام ثبت نام داوطلبين نمايندگي مجلس شوراي اسلامي در قانون انتخابات قيد شده است، شرائطي حداقلي -كف شرائط- است.

”گرچه به نظر نگارنده همين شرائط حداقلي هم نسبت به جايگاه رفيع مجلس و وظائف خطير قانونگذاري و نظارت بر قوه مجريه و حُسن اجراي قانون، كم و ناقص است، و متأسفانه كمتر توجهي به شرائط اثباتي و ايجابي شده است.

بنابراين قوانين انتخابات نيازمند به بازنگري و رفع نواقص موجود است.“

لذا تأئيد صلاحيت داوطلبان هم بر مبناي همين شرائط و صلاحيتهاي حداقلي -كف شرائط- مي­باشد. و مي­توان آنرا شرائطي عمومي ناميد، كه هنگام ثبت نام و ورود به عرصه انتخابات به كار مي­رودو بنا به فرض همه­ي نامزدهايي كه تأييد صلاحيت شده­اند دارا هستند.

اما در مرحله انتخاب، انتخاب كنندگان نبايد در اين حد بسنده كنند بلكه به شرايط خصوصي نامزدها كه همان صلاحيتهايي است در مقابل كف صلاحيتها يعني ”سقف صلاحيتها“ ولي بايد توجه داشت كه چون مربوط به مدارج كمال انساني مي­شود و نمي­توان حد و سقفي براي آن قائل شد، لذا همان كاربرد اصطلاح حد اكثري صلاحيتها مناسبتر به نظر مي­رسد كه بايد مد نظر داشت.

بنابر اين در هر حوزه­ي انتخابيه، نامزدي كه نسبت به ديگر نامزدها حداكثر صلاحيتها و توانايي­ها را دارد، اصلح از ديگران است كه بايد او را انتخاب كرد و به خانه ملت فرستاد.

خصوصيات نامزد اصلح

خصوصيات نامزد اصلح را مي­توان در دو جنبه خلاصه كرد 1-تعهد 2-كار آمدي

بديهي است كه هرچه ميزان تعهد و كار آمدي نامزدي تواماً بالا باشد، شايستگي ورود او به خانه ملت نيز بيشتر است.

مقصود از تعهد، پايبندي و دلدادگي هرچه بيشتر به مباني اسلام، اصول و آرمانهاي انقلاب اسلامي و مصالح و سرنوشت جمهوري اسلامي و ايران است، و اين كه اين نامزدهاي انتخاباتي، هنگام تعارض منافع شخصي با مصالح ديني، انقلابي و ملي، تا چه اندازه از خود گذشتگي نشان داشته و در برابر تهديدها و تطميع­ها چقدر از خود مقاومت نشان مي­دهند و تسليم نمي­گردنند،و قبلا در دفاع از نظام و آرمانهاي مقدس انقلاب اسلامي، تا چه اندازه در صحنه حضور داشته­اند و مدافع بوده­اند.

اين­ها معيارهاي مهمي است براي شناخت نامزد اصلح، يعني كسي كه حد اكثر تقيد، تعهد، توانايي و كارآمدي را دارد.

و اما وظيفه­ي انتخاب كنندگان، به حكم عقل و شرع و به دور از تعصبات قومي، خويشي، زباني، نژادي، محلي و شهري و روستايي، شناخت نامزدهاي موجود حوزه­ي انتخابيه خود، و از بين آنها انتخاب نامزدي براي نمايندگي مجلس كه داراي حداكثر شرايط، صلاحيتها و توانايي­ها و به طور خلاصه ”تعهد و كارآمدي“ باشد.

در واقع مي­توان گفت كه از بين نامزدها ”يافتن بهترين­ها و برترين­ها و اكتفا نكردن به صلاحيتهاي حداقلي، حكم عقل و شرع است، چطور وقتي جهت درمان يك بيماري ساده­ي فردي از هيچ تلاشي براي شناخت بهترين طبيب و مراجعه­ي به او فرو گذاري نمي­كنيم، چرا براي چاره­ي مشكلات و درمان دردهاي جامعه سهل انگاري كرده و سرنوشت خود و آينده­ي فرزندان و فرداي كشور را به دست هر كسي بسپاريم؟

بنا براين با هر منطقي كه به انتخابات بنگريم، جز گزينش اصلح راهي نداريم.

با توجه به اينكه يكي از مهمترين انتخابات در انواع انتخابات سياسي، انتخابات مجلس شوراي اسلامي است به دليل گستردگي و اهميت حوزه­ي كاري آن چنانچه مقام معظم رهبري فرمودند: ”كساني كه به وسيله­ي شوراي نگهبان، صلاحيت آنها اعلام مي­شود، معنايش اينست كه اينها از حداقل صلاحيت مورد نياز برخوردارند، در بين اين كساني كه اعلام مي­شوند افرادي هستند با صلاحيت­هاي بالاتر و افرادي هستند در سطح پائين­تر، هنر ملت ايران و مردم شهرها و حوزه­هاي انتخابيه اينست كه دقت كنند، نگاه كنند، بشناسند، اصلح را ، بهترين را انتخاب كنند.

معظم له معتقدند كه از بين كانديداهاي نمايندگي، بايد كساني انتخاب شوند كه:

بهترين از لحاظ ايمان، بهترين از لحاظ اخلاص و امانت داري، بهترين از لحاظ دين داري و آمادگي براي حضور در ميدان­هاي انقلاب، درد شناس ترين و دردمندترين نسبت به نياز­هاي مردم را انتخاب كنند.