یکی از مهم ترین و شاید اصلی ترین وظیفه مردم در زمان غیبت امام زمان(عج) شناخت ایشان می باشد، که به جرأت می توان گفت مترودترین و دورافتاده ترین اصل در حال حاضر حاضر محسوب می شود. یعنی حقیقت امر این است که در بسیاری از موارد به جای شناخت آن حضرت، بیشتر به دنبال خرافه ها، شایعات و حتی خیال پردازی های خود و شاید هم دشمنان شیعه و آن حضرت بوده ایم.

یکی از این عدم شناخت ها درباره ی بحث جنگ ها و کشتن و کشته شدن هایی است که در زمان قیام حضرت حجت صورت می گیرد. این بحث آنقدر ناشناخته است و مردم در آن به دنبال شایعات هستند که حتی بعضی مذهبی ها و کسانی که معتقد به حضور ایشان هستند و به اصطلاح خودشان را منتظر آن حضرت می دانند هم، حضرت را به عنوان شخصی خونریز و بی رحم در برابر غیر شیعیان و غیر مسلمانان و یا حتی در برابر برخی از مسلمانان و شیعیان می شناسند.

امام حقیقت چیست؟

در این که قیام حضرت صاحب الزمان همراه با جنگ و خونریزی هایی است شکی وجود ندارد، که این اعتقاد را ما از احادیث و از روایاتی که ائمه ی اطهار در باب ظهور آن حضرت نقل فرموده اند بدست آورده ایم از جمله این حدیث که از امام باقر(علیه السلام) به ما سیده است:«...... به خدا سوگند!نهضت صاحب الامر انجام نمی گیرد، مگر این که در میدان جنگ، عرق بریزیم و خون ها ریخته شود.»(1)

اما محل بحث در این است ک چه کسانی به دست حضرت و سپاه ایشان کشته خواهند شد؟ در پاسخ به این سؤال هم می توانیم به راحتی بگوییم که قطعاً کفار و کسانی که دشمن خدا و حجت او هستند، کشته خواهند شد ولی لازم است بدانیم منظور از کفار چه کسانی هستند. اگر منظور غیر مسلمانان باشد پس طبق این قاعده باید جمعیت در اقلیت که همان مسلمانان هستند، جمعیت حداکثری یعنی غیر مسلمانان را به قتل برسانند و اگر منظور غیر شیعیان باشد که دیگر پاسخ بسیار غیر منطقی به نظر خواهد رسید.

در جواب به این پرسش لازم است خصوصیت بارز و مبین حکومت حضرت مهدی(عج) را که در احادیث و روایات بسیار بر آن تأکید شده، یادآور شویم و آن هم برقراری عدالت بر روی زمین است، در حالی که زمین پر از ظلم و جور شده است. خوب می دانیم که رسم و قاعده بر این بوده و هست که زمانی که ظلمی رخ می دهد، حق مردم زیادی پایمال می شود و به دست تعداد کمی از دیگر مردم که ظالم هستند می رسد، یعنی خاصیت ظلم این است که اکثر مردم مظلوم هستند و قاعدتاً ناراضی از ظلم و اقلیت مردم ظالم و راضی از آ« ظلم. نتیجه آن که در زمان قیام امام زمان(عج)، اکثریت مردم که مظلوم واقع شده اند، از این قیام راضی خواهند بود و اعلام دشمنی با حکومت حضرت را نخواهند کرد و حتی بسا که بسیاری از ظالمین هم از کرده ی خود پشیمان شوند و حاضر به سرنهادن به حکومت حقه ی حجت خدا شوند و در نتیجه حقوق مظلومان را برگردانند و مطیع امر ولی خدا شوند. حاصل این که فقط قشر کمی هستند که حاضر نمی شوند که از گردن کشی دست بردارند و در مقابل قیام و عدالت گستری حضرت حجت می ایستند و در نتیجه به هلاکت می رسند.

اما این که ما بیان کردیم که اکثریت مردم از حکومت و عدالت گستری امام زمان (عج) استقبال می کنند بدین معنا نیست که یعنی همه ی آن ها مسلمان می شوند و هر کس که مسلمان نشد طبعاً در مقابل آن حضرت بایستد!

منظر این است که اکثریت مردم راضی به قیام و حکومت آن حضرت می شوند و پس از استقرار حکومت آن حضرت، حقیقت دین اسلام با بیان شیرین و دل نواز ایشان بر مردم آشکار خواهد شد و در آن زمان است که مردم در کمال اختیار می توانند مسلمان شوند و یا این که در تحت حکومت عدالت محور آن حضرت به دین و عقیده خود باقی بمانند و طرز برخورد ایشان برای بیان حقیقت دین اسلام به گونه ای نرم و ملایم است که حقیقتاً برای کسی قابل باور نخواهد بود.

پس نتیجه این که در تحت حکومت آن حضرت به غیر از شیعیان و مسلمانان، دیگر مردم با ادیان و عقاید دیگری هم حضور خواهند داشت که البته حکومت حضرت را قبول کرده اند و در ظل حکومت عدالت محور آن حضرت به زندگیشان ادامه خواهند داد.

انشا الله بتوانیم با شناخت بهتر نسبت به امام زمان(عج)، دیگر تحت خرافات و شایعات بی پایه و اساس که به ایشان نسبت داده می شود قرار نگیریم.

1. بحارالانوار،ج52،ص358،ح123