عجب قضه سرایی جالبی

سلام من خودم از قوم شحنه هستم تاریخ ما بر می گردد به زمان ساسانیان .لطفا بیشتر مطالعه کنید بعد مطلب بنویسید

شما بهتر بود با افراد پیش کسوت مشورت می کردید

خو ب بود افراد بزرگ وسرشناستر طایفه شهنه را معرفی می کردید

باتشكر
ذكر منبع هم لازم است

با سلام. سوای اینکه این روایت صحیح است یا خیر لطفا ذکر کنید که آن دسته ای که قبل از شحنه ها حضور داشتند و ایرانشاه خان آنها بود، از چه نژادی بودند؟

دوسیران تغییر یافته اصطلاح دو سَرون است. (دو + سَر همراه با فتحه + ون) اشاره به مکانی دارد که دو سر دارد، ممکن است به دو سرِ کوه یا به سرِ راه اشاره داشته باشد. همانند بقیه نامگذاری ها این اسم در معرض تغییر قرار گرفت و بعدها به دلیل جذابیت نام دوست ایران به دوسیران تغییر یافت.
با بررسی تغییرات گویش در دوسیران می توانیم شباهت ساختاری بین این گویش و گویش موجود در مناطق زیر را ببینیم . پاپون، سمغون، نودون، جروق، زوالی، دیکنک، قلات، دشت ارژن، دوان، اردکان، دالکی دلوار، جم، خرموج، کا کی این مسئله نشان می دهد که ساکنین اولیه دوسیران همانند بقیه این مناطق بوده اند.
آزمایش DNA می تواند مشخص کند که نژاد فرد چیست. ,این آزمایش در ایران انجام می گردد. در این آزمایش از طریق شباهت چیدمان چهار نوع باز G ،T ،C ،A در DNA فرد با چیدمان این چهار نوع باز در بقیه افرادی که از نژادی خاص بوده اند می توان فهمید نژاد فرد چیست.

واقعا باید عرض کنم که روستای دوست ایران با این همه قدمت و تاریخ قدیمی چرا اینقدر مظلوم شده و هنوز دارای کمترین امکاتات رفاهی میباشد و روشتاهای اطراف که از نظر تاریخی به گرد پای دوست ایران نمی رسند چقدرپیشرفت کرده اند با کمال تاسف این عقب ماندگی حاصل تلاش افراد ی نادان و خود خواه بوده که این روستای دوست داشتنی . خونگرم و متعصب را به این روز انداخته اند و حالا خودشان از اینکه بگویند دوسیرانی هستم خجالت می کشند ( منظورم به تمام طوایف است شهنه . ملا. ربیع. حوج حسین زار. معشفی زار. محلی محرضا زار. عبدالکریمی و .....................

×

ایل شهنی یا شحنه

شهنی،

یا طایفه شهنی، یکی از طوایف ایل بختیاری، در ایران می‌باشد. این طایفه، بر پایه ساختار اجتماعی و تقسیمات طایفه‌ای ایل بختیاری، از شاخه هفت‌لنگ و از باب؛ بابادی باب بوده، که متشکل از دوازده تیره می‌باشد.

امروزه بیشترین درصد از افراد این طایفه، به ترتیب میزان جمعیت، در استان‌های خوزستان، چهارمحال و بختیاری و اصفهان مستقر می‌باشند و درصدی نیز، در استان البرز و شهر تهران زندگی می‌نمایند. همچنین تعدادی از افراد این طایفه، پس از وقوع انقلاب اسلامی، از ایران خارج شدند، ولی آمار دقیقی از تعداد و یا جمعیت آنها، در دست نیست...





محل زندگی


طایفه شهنی نیز قبل از یکجانشین کردن عشایر، (تخته قاپو کردن عشایر، که در زمان رضاشاه به اجرا در آمد) مانند تمامی طایفه‌های ایل بختیاری، به ییلاق و قشلاق، می‌پرداختند...

قشلاق(گرمسیـر) این طایفه، در اطراف مسجدسلیمان، تل بزان، شلا (در منتها الیه جنوبی شیمبار)، دشتگل، کُمفه و قلعه خواجه، واقع در استان خوزستان بوده،
و
ییلاق(سردسیـر) آن‌ها، در مناطق بیرگان، پرجفت و احمدلیوه در استان چهارمحال و بختیاری می‌باشد







ساختار اجتماعی


ایل بختیاری، از دو شاخه هفت‌لنگ و چهارلنگ تشکیل شده است. شاخه هفت‌لنگ، به چهار باب، تقسیم شده، که شهنی از طوایف زیرمجموعه بابادی باب محسوب می‌شود. طایفه شهنی، خود، شامل ۱۲ تیره می‌باشد، که هر یک از این تیره‌ها، خود شامل زیر شاخه‌های فراوانی بنام اولاد بوده، که این اولادها نیز، تعداد زیادی خانوار را شامل می‌شوند.



۱. تاج‌الدین‌وند
۲. بلیل
۳. ارزانی‌وند
۴. بهادروند
۵. شاهسوند (شاه‌حسین‌وند)
۶. چَرم
۷. خواجه
۸. باروند
۹. شیخ
۱۰. شیخ‌وند
۱۱. قنبروند
۱۲. کاشانی
...سابقأ (تا حدود دویست سال پیش)، طوایف نصیر و گمار، از ایل بختیاری نیز، دو تیره از شهنی محسوب می‌شدند و طایفه شهنی، مشتمل بر چهارده تیره بود. بعدها با افزایش جمعیت و رشد این دو تیره از طایفهٔ شهنی جدا گشته و هر کدام تبدیل به طایفه‌ای جداگانه شدند، که با نام‌های طایفه نصیر و طایفه گُمار، در بختیاری شناخته می‌شوند. از آن پس، تعداد تیره‌های این طایفه، به دوازده تقلیل یافت!





مراحل شکل گیری




اجداد این قوم، به همراه دیگر قومیت‌های ایلی، در کنار سلسله جبال زاگرس، روزگار می‌گذراندند. این کنفدراسیون فامیلی، به همراه خانواده و دیگر اعضای فامیل، در دشت وسیعی بنام مزرعه سینی، در نزدیکی کوه شین از توابع خان‌میرزا، استان چهارمحال و بختیاری زندگی می‌کردند.

در آن زمان مرسوم بود، که نام یک قوم یا طایفه را، به نام "محلی که در آن، زندگی می‌کردند" و یا بنام "بزرگ خانواده"، نام‌گذاری می‌کردند. بنابراین، نام‌گذاری طایفه‌ای بنام شـینی و بعدها شـهنی، بر این مبنا می‌باشد.

توضیح اینکه، در جلد دهم لغت‌نامه دهخدا، در مورد این طایفه نوشته‌ است :

شـهنی، طایفه‌ای است، از هفت لنگ بختیاری...
...ولی اشاره‌ای به کلمه "شینی" نکرده‌است! بنابراین، نام صحیح این طایفه؛ شهنی می‌باشد. گفتنی است، که جـّد طایفه شهنی، فردی بنام: فردین می‌باشد، که نام برخی از تیره‌های این طایفه نیز، از نام فرزندان وی گرفته شده‌است.





وجه تسمیه




شهنی در لغت، به معنی شهنه؛ که در گذشته به سربازان حکومت شاهنشاهی که درب کاخ پادشاه، بصورت گارد شاهنشاهی، نگهبانی می‌دادند و به تناسب کاری که داشتند، از شمشیر با تیغه کوتاه استفاده می‌کردند، گفته می‌شد... (زیرا تیغه بلند، سنگین و دست و پا گیر بوده‌است!)

شهنی، نامی است که مختص منطقه پارسوماش بوده، که محل تولد و زندگی پدر کورش کبیر و خانواده هخامنش است.

معنی دیگر آن، شاهانی یا شاهنشاهی است، که تخلیص شده آن، می‌شود : شـِـهـنـی

با تحقیقاتی که بنده از بزرگان دوسرون و نوع گویش و مطالب موجود در سایت ها داشته ام دسرون در اصل دوست ایران نبوده و همون دوسرون به معنی دو سر بوده که میتونه اشاره با دو کوه بلند یا دو طایفه بزرگ داشته باشه مردم دوسرون با گویش نزدیک به تاتی و نزدیکترین گویش پهلوی قدیم رو دارن که باید در حفظ و از بین نرفتن این گویش اصیل ساسانی بیشتر تلاش بشه ، ضمن اینکه طایفه ی کُرد هم به این اقوام اصیل ساسانی اضافه شده و بعد از ورود اسلام به این اقوام اضافه شده اند . اصیل ترین اقوام شناسنامه دار نه قوم بزرگ هستند که ساسانیان عبدالکریمی از قدیمی ترین اقوام دوسرون محسوب میشن . گویش دوسرون با تمام مناطق کوهمره هم ریشه بوده و بدلیل جنگجویی و منطقه ی جغرافیایی صعب العبور هرگز مورد تعرض حملات اعراب و مغول ها قرار نگرفته و به همین دلیل گویش و نژاد اونها دست نخورده باقی مانده . دوسرونی ها دارای باغات انجیر و انگور بسیار زیادی بودن که منطقه ی تحت نفوذ اونها به کوهمره ختم نمیشدو تا کلاه سیاه سردشت دشمن زیاری و قسمتی از شهرستان سپیدان اردکان و تمام مناطق شمالی تا قلات شیراز رو شامل میشد نزدیکترین گویش به دوسیران در خارج از کوهمره نودان اردکانی ها هستند و بهنوعی هم ریشه دوسرون محسوب میشن و قبل از موجودت شهر جدید که نو دان نام گذاری شد دوسرون قلب کوهمره محسوب میشد و تا کنون هم کوهمره جنوبی رو بیشتر به نام دوسرون میشناسن .و تا هفتصد سال بعد از اسلام مردم دوسرون زرتشتی بوده و به مقبره ی پیر سبز که شخصیزرتشتی بوده احترام ویژه ای داشتن . تنها روستای لر نشین مهاجر کوهمره روستای چکک است که مردمی با فرهنگ و اصیل هستند و با مردم کوهمره همیشه تعامل متقابل داشتن و همچنین برخی از اقوام روستای پیر سبز و کنده ای از اعراب جنوب خوزستان و بصره بوده که به این مناطق آمده و ساکن شده اند . قدیمی ترین روستای کوهمره هم روستای سه مغان است که همانطور که از نام آنها پیداست سه مُغ زرتشی در اون منطقه بوده و از دوران ساسانیان تا کنون نام اصیل خود را از دست نداده اند .
دوسرون بعد ها به مجموع نه قوم بزرگ تقسیم شده و همه ی اقوام اصیل منطقه ی کوهمره بوده و طبق هیچ سندی این اقوام مردمی مهاجر نبوده اند .

دوستان ، مردم دوسیران اغلب از مناطق شام به ایران اومدن اوایل با مردم ایران در جنگ بودن بعدها ریش سفیدان همان محل به فکر افتادن که صلح میان مردم باشه ودرنهایت اسمش شد دوست ایران یا همان دوسیران