چند صباحیست که متاسفانه باب شده که  گروههایی از مردم برای احقاق حقوق ظاهراًاز دست رفته خود دست به اقدامی تازه و بدیع زده و علی الظاهر از این راه نیز به خواسته خود رسیده اند. ماجرای قفل زدن بر روی درب بخشداری یکی از مناطف تابعه شهرستان و بدنبال آن ماجرای قفل زدن بر روی درب استانداری فارس  دو نمونه برجسته از این بدعت گذاری است.

نمی خواهم در اینجا به قضاوت بنشینم و حق و باطل را مشخص کنم و یا حتی وارد عالم سیاست شوم . اما یک نکته نگران کننده وجود دارد که اگر این رویه جدید تداوم پیدا کند و مردم مجبور باشند برای احقاق حقوق از دست رفته خود هر بار قفلی را بر دری بکوبند چه هرج و مرج و شلم شوربایی برپا می شود .تصور کنید که هر بامداد  که از خواب برخیزیم و برای رتق و فتق امور به اداره یا سازمانی سرک بکشیم با در بسته و قفلی بر در روبرو شویم .اینجور که نمی شود بالاخره قانون ومقرراتی هست و همه کارها باید در چارچوب قانون انجام شود.

 جالب اینکه در بعضی از رسانه های همین شهر ما نیز از اینگونه اقدامات تعریف و تمجید می شود و خوب یاد مان باشد که همین دوستان در یکی دوسال گذشته و مسائلی که از پی انتخابات رخ داد شعار قانون مندی و حرکت در چارچوب قانون را سر می دادند .آنگاه همین گروه اولین کسانی بودند که در پی تعویض فرماندار ( که البته در نادرستی شکل انجام آن هیچ شکی نیست ) دست به اعتراض و تحصن زدند.

به هر حال به نظر میرسد راه حل مشکلات امروز جامعه ی ما قفل نباشد بلکه باید بدنبال یافتن کلیدی باشیم تا به کمک آن قفل ها را بگشائیم و مشکلات را با درایت و عقل و منطق و گفتگو حل کنیم.

احترام به نظرات یکدیگر و تحمل در برابر عقاید طرف مقابل و...

منبع: جغرافياي طبيعي كازرون