نام شریف آن بزرگوار فاطمه و مشهورترین القاب آن حضرت که از طرف امام رضا (علیه السلام) به وی داده شده است معصومه می‌باشد که این خود گویای پاکی و عصمت (نسبی) آن حضرت است.

پدر بزرگوارش امام هفتم شیعیان، حضرت موسی بن جعفر (علیهما السلام) و مادر مکرمه‌اش حضرت نجمه خاتون (مادر امام هشتم علیه السلام ) می‌باشد.

ولادت آن حضرت روز اول ذیقعده سال 173 هجری قمری در مدینه منوره واقع شد. حضرت فاطمه‌ معصومه (سلام‌الله عليها) از همان سنین کودکی (پس از شهادت پدر بزرگوارشان) تحت مراقبت و تربیت برادر ارجمندش علی بن موسی الرضا (ع) قرار گرفت.

یک سال بعد از هجرت برادر به مرو حضرت معصومه به شوق دیدار برادر به همراه عده‌ای از برادران و برادرزادگان به طرف خراسان حرکت نمودند. در راه به هر شهر وروستایی که می‌رسیدند مورد استقبال گرم و صمیمی مردم و شیعیان قرار می‌گرفتند.

از این جا بود که آن حضرت مانند عمه بزرگوارشان حضرت زینب (س) پیام مظلومیت و غربت برادر گرامیش را به مردم مؤمن و مسلمان می‌رساند و مخالفت خود و اهل بیت را با حکومت حیله‌گر بنی‌عباس اظهار می‌كرد بدین جهت تا کاروان حضرت معصومه به شهر ساوه رسید عده‌ای از مخالفین اهل بیت(ع) که از پشتیبانان دستگاه حکومت بودند سر راه آنها را بسته و تمام مردان کاروان را به شهادت رساندند و حتی بنابر نقلی حضرت معصومه را مسموم کردند.

امام رضا (ع) درباره زیارت آن حضرت فرموده‌اند: «من زارها عارفاً بحقها فله الجنة» هر کس آن حضرت را با معرفت زیارت کند بهشت بر او واجب می‌باشد.(1)

همچنین امام صادق‌(ع) درباره‌ي مقام ایشان می‌فرمایند: «...به شفاعت او شیعیان داخل بهشت می‌شوند.»(2)

حضرت آیت الله مرعشی نجفی می‌فرمودند پدرم که او خود نیز از عرفای بزرگ بودند چهل روز پی در پی به راز و نیاز پروردگار خویش نشست و از خداوند می‌خواست که محل دفن مادر سادات حضرت زهرا (سلام الله علیها) را به او نشان دهند، بعد از همه‌ي سختی‌ها و مشقت‌های چله نشینی در یک نشئه‌ي پاک عرفانی به او فرمودند: «ای سید ما اجازه نداریم محل دفن مادرمان را مشخص کنیم ولی بدان که تمام عظمت و ثوابی که برای زیارت حضرت زهرا (س) بیان شده خداوند در زیارت حضرت فاطمه معصومه (سلام الله عليها) در قم قرار داده است»

 یا فاطمه اشفعی لنا فی الجنة فان لک عند الله شان من الشان

منابع:

1- بهار الانوار ج 102 ص 266

2- عوالم ج 21 ص 331