روز سي و يكم شهريور پنجاه و هشت ساعت دو بعد از ظهر، اخبار سراسري خبر آغاز حمله تجاوز كارانه عراق به خاك كشور عزيزمان ايران را اعلام كرده بود اما من از آن بي خبر بودم تقريبأ ساعت دو و نيم بود كه پيك فرمانداري تشكيل جلسه اضطراري را اعلام كرد. دستور جلسه هم اتخاذ تدابير لازم در راستاي حمله تجاوز كارانه بود . از من هم بعنوان فرماندهي بسيج دعوت شده بود.
وقتي وارد فرمانداري كه واقع در خيابان دكتر شريعتي بود شدم ديدم بهت و حيرت و ترس و وحشت همه ي وجود اعضاء شوراي تأمين را فرا گرفته و هر كس با طرح سؤالي در پي يافتن راه حلي براي مشكل بود، يك نفر از فرماندهان ارتش كه نسبت به حقيقت جنگ بيشتر واقف بود در گوشه اي، از ترس عواقب سوء جنگ، هاي هاي گريه مي كرد. وقتي با اين سؤال كه مگه چه شده مواجه شد از كوره در رفت و گفت از جنگ و پي آمدهاي آن چه مي داني، شروع جنگ آسان ولي پايان آن با خداست و تلفات آن نيز غير قابل پيش بيني است. پس وحشتناك بودن آن را نبايد ناديده گرفت در مقابل اين نگاه وقتي با اين طرز تلقي كه ما مأمور به تكليفيم و حيات و موت هم با خداست و آخر و عاقبت جنگ هم اگر فرض كنيم كه صدام بيايد ايران و عراق را در اختيار بگيرد از شاه كه قوي تر نيست همچون او محكوم به شكست خواهد بود، چون حق پيروز است و اسلام بر حق، پس اسلام پيروز است مواجه شد با اين پاسخ كه اين تفكر محصول ايده آليستي انديشیدن است.گفتگوي دو نفره تمام و جلسه آغاز گرديد اقدامات مورد تصويب عبارت بود از:
-1 آموزش عمومي، براي مقابله با حمله هوايي كه مقرر شد با دعوت عام از مردم توسط ماشين بلند گو دار سازمان تبليغات اسلامي و آموزش توسط ارتش انجام پذيرد.
-2 آموزش داوطلبين دفاع از كشور و شهر، كه توسط بسيج و با تأمين مربي توسط ارتش انجام شود.
-3 ايجاد نيروي تأمين براي منابع آب و برق و ساير مراكز حساس در نظر گرفته شود.
-4 كنترل ورود و خروج شهر توسط سپاه و با همكاري بسيج انجام گيرد
و چند وجه امنيتي و آموزشي ديگر كه به حسب دستور العمل شوراي تآمين استان مي بايست مراعات گردد .
همان وقت مقرر شد كه به وسيله اعلام عمومي توسط بلند گو مردم به ميدان شهداي شهر دعوت و در آنجا ارتش آژير هاي سه گانه وضعيت هاي مختلف را بوسيله بلند گو آمورش دهد كه تا عصر همان روز انجام پذيرفت.
بسيج نيز با اعلام عمومي جهت ثبت نام افراد داوطلب، آمادگي خود را براي طراحي، آموزش و اعزام اعلام داشت. همان روزهاي اول از تعداد زيادي افراد داوطلب ثبت نام به عمل آمد و كار سازماندهي و آموزش بوسيله ارتش آغاز شد. با آموزش نيروها مشكل بعدي نمايان شد و آن مسلح نمودن نيروهاي داوطلب بود.
به ارتش ، ژاندار مري ، شهرباني در خواست سلاح داده شد اما هيچ يك مجوزي كه در پر تو آن بتوانند نيروهاي داوطلب را تجهيز نمايند نداشتند.
سپاه نيز در اين راستا تابع ستاد فرماندهي در استان، آماده ي اعزام نيروهاي محدود خود گرديد.
نكته قابل تأمل اينكه هنوز بسيج، تكليفي نامعين داشت؛ سپاه پاسداران خود را متولي بسيج مي دانست و ارتش نيز ستاد دفاع مردمي خود را مسئول بسيج مي شناخت، حجت الاسلام مجد از طرف ستاد مشترك ارتش مأمور تشكيل و پشتيباني بسيج گرديده بود، مجلس هم هنوز در اين باره اظهار نظر نكرده بود.
بسيج در كازرون، هم از حجت الاسلام مجد داراي حكم بود و هم با سپاه رابطه خوب و مناسب داشت لذا به آساني مي توانست از عهده انجام مأموريت خود بر آيد. مشكل عمده ي بسيج، مسلح كردن نيروهاي داوطلب خود جهت اعزام بود كه براي اين منظور به تهران جهت تأمين مجوز سلاح عزيمت كردم . در آنجا ابتدا به دفتر حاج آقا مجد مراجعه نموده و نامه اي مبني بر تأمين سلاح مورد نياز جهت بسيج كازرون گرفته، به ستاد مشترك ارتش رفتم. در آنجا با مراجعه به سرهنگ كتيبه كه به رياست ركن دو ارتش منصوب شده بود و سابقه آشنايي داشتيم رفته شرح آمادگي مردم را برا ي اعزام، مطرح نمودم او هم قول مساعد داد كه در صورت طرح نامه در جلسه ستاد مشترك ارتش حمايت نمايد. كه اتفاقأ همين جور هم شد و توانستم موافقت تحويل يكصد قبضه ام-يك، يك صد قبضه برنو .
پس از صدور مجوز هر يك از اين اقلام در پادگاني دپو بود و مي بايست جهت تحويل به آنجا مراجعه نمود. از همه ي اين اقلام تفنگ برنو را در ژاندارمري كازرون بايد تحويل مي گرفتيم بقيه اقلام از مهمات سازي ارتش در تهران تا منذريه ي قم و پادگان جاده كرج و پادگان اصفهان و شيراز پراكنده بود. تأمين وسيله نيز با خودمان بود. علي اكبر پيروي كه دانشجوي پزشكي دانشگاه تهران و در خوابكاه دانشگاه بود در جريان كار قرار گرفت و آمادگي خود را براي همراهي اعلام داشت. انقلاب فرهنگي زمينه را براي اين كار فراهم نموده بود با مراجعه به شركت بار بري تهران سعادت يك بنز تك كرايه نموده و به جمع آوري سلاح و مهماتهاي ياد شده كه بر حسب حواله صادره توسط يگان مربوطه در مركز فرماندهي ستاد مشترك ارتش بود پرداختيم.
پس از بطرف كازرون حركت كرديم. شب همگام نزديك ساعت يك به شيراز رسيديم هنوز دو حواله ديگر داشتيم كه مي بايست به مراكز مربوطه مراجعه شود يكي مربوط به پادگان ارتش در شيراز و ديگري مر بوط به هنگ ژاندار مري در كازرون بود. لذا شب را در بسيج شيراز به سر برديم و صبح از آنجا نيز اقدام به ارائه حواله و اخذ سلاح مربوطه نموده به كازرون رفتيم در آنجا نيز حواله را ارائه و سلاحهاي مربوطه تحويل گرفتيم.
حالا آموزش اين سلاح ها خود موضوعي مشكل آفرين بود چون كسي كه با اين سلاحها آشنا باشد در ارتش نبود اين سلاحها بيش از سي سال بود كه از رده خارج شده بود. با تلاش علي اكبر پيرويان سلاحها با ز شناسي شد و روش استفاده از آن كشف گرديد وآموزش آغاز.
پانزده قبضه تير بار برنو، پانزده قبضه تير بار ام يك، ده قبضه بازوكا، ده قبضه خمپاره 60 ،پنج قبضه تفنگ 55 ميلي متري با سه برابر بار مبناي مهمات مربوطه را بگيرم.
هر يك از اين اقلام در پادگاني دپو بود و مي بايست جهت تحويل به آنجا مراجعه نمود. از همه ي اين اقلام تفنگ برنو را باید در ژاندارمري كازرون تحويل مي گرفتيم بقيه اقلام از مهمات سازي ارتش در تهران تا منذريه ي قم و پادگان جاده كرج و پادگان اصفهان و شيراز پراكنده بود. تأمين وسيله نيز با خودمان بود. علي اكبر پيروي كه دانشجوي پزشكي دانشگاه تهران و در خوابكاه دانشگاه بود را در جريان كار قرار دادم و او نیز آمادگي خود را براي همراهي اعلام داشت. انقلاب فرهنگي زمينه را براي اين كار فراهم نموده بود؛ با مراجعه به شركت باربري تهران سعادت يك بنز تك كرايه نموده و به جمع آوري سلاح و مهمات هاي ياد شده كه بر حسب حواله صادره توسط يگان مربوطه در مركز فرماندهي ستاد مشترك ارتش بود پرداختيم.
پس از آن بطرف كازرون حركت كرديم. شب هنگام نزديك ساعت يك به شيراز رسيديم. هنوز دو حواله ديگر داشتيم كه مي بايست به مراكز مربوطه مراجعه شود يكي مربوط به پادگان ارتش در شيراز و ديگري مربوط به هنگ ژاندارمري در كازرون بود. لذا شب را در بسيج شيراز به سر برديم و صبح از آنجا نيز اقدام به ارائه حواله و اخذ سلاح مربوطه نموده به كازرون رفتيم در آنجا نيز حواله را ارائه و سلاح هاي مربوطه تحويل گرفتيم.
حالا آموزش اين سلاح ها خود موضوعي مشكل آفرين بود، چون كسي كه با اين سلاح ها آشنا باشد در ارتش نبود. اين سلاح ها بيش از سي سال بود كه از رده خارج شده بود. با تلاش علي اكبر پيرويان سلاح ها باز شناسي شد و روش استفاده از آن كشف گرديد وآموزش آغاز شد.
بعد از حدود دو تا سه هفته، آموزش در حد محدود به پايان رسيد و نيروها جهت اعزام سازماندهي شدند
علي اكبر پيروي با دقت و پشتكار همه ي سلاح ها را بازشناسي كرد و نحوه كار كرد آنها را به نيروها آمورش داد و خود بعنوان اولين فرمانده آماده اعزام نيروها گرديد . روز جمعه پس از اقامه نماز جمعه اولين گروه كه در شكل يك گروهان سازماندهي شده بودند به جبهه اعزام گشتند. در اين سفر حجت الاسلام انصاري مسؤل دفترامام جمعه نيز رزمندگان را همراهي مي كرد. با ورود به اهواز در يك مدرسه راهنمايي استقرار يافته و مراتب آمادگي براي پذيرش حوزه مأموريت را به ستاد دفاع مردمي جنگ در اهواز اعلام داشتيم.
بعد از يك روز انتظار، غروب روز بعد حسين علم الهدی از طرف ستاد براي تشريح وظايف و منطقه ي عملياتي فرماندهان گروه را كه مجموعأ چهار نفر مي شدند در يك كلاس جمع و نسبت به منطقه مأموريت توجيه نمود سپس همراه با نيروها به سوسنگرد آمد آنجا ما را به فرماندهي منطقه سوسنگرد، كه در ساختمان جهاد مستقر بودند معرفي كرد. برادر كوچكتر حسين با آنها بود، او ما را به هويزه برد و در آنجا به آقاي هويزاوي بخشدار هويزه معرفي كرد.
ورود ما در شب و در مسجد هويزه بود . فرداي آن روزدر نشستي كه با آقاي هويزاوي و آقاي گندم كار و پيروي داشتيم مقرر شد كه بچه هاي كازرون در ورودي و خروجي هويزه مستقر شوند. ورودي ساختمان جهاد و خروجي مدرسه راهنمايي بود.علي اكبر پيروي را بعنوان فرماندهي نيروهاي اعزامي از كازرون به آقاي هويزاوي معرفي نمودم و براي هر گروه توسط علي اكبر، سر تيمي تعيين گرديد؛ ضمن اينكه هر دو گروه فرماندهي آن را اكبر بعهده داشت يك روز بعد از استقرار نيروها براي آماده نمودن گروه بعدي من به كازرون برگشتم و نيروهاي داوطلب جديد را براي اعزام سازماندهي نمودم تا بتوانيم روز جمعه نيز اعزام داشته باشيم. روز جمعه گروه دوم را به فاصله يك هفته، بعد از نماز با بدرقه با شكوه مردم به سوي اهواز حركت داديم همان مراحل ذكر شده قبل كه استقرار در مدرسه و اعلام آمادگي براي مأموريت و توجيه و اعزام بود طي كرديم. محل استقرار اين گروه سوسنگرد تعيين شد و با همان مبنا ولي بدون همراهي حسين به سوسنگرد رفتيم در آنجا آقاي امرالله باقري بعنوان فرمانده گروه معرفي شد و موضع ورودي سوسنگرد بعنوان حوزه ي مأموريت و همه ي نيروهاي تحت امر نيز در حوزه ي مأموريت استقرار يافتند. بعد از اتمام كار جهت اعزام سومين گروه بر گشتم. هفته سوم نيز نيروهاي آماده را بعد از نماز جمعه اعزام نموده و اين گروه در خروجي شهر اهواز بطرف جاده آبادان - خرمشهر مستقر شدند بعد از استقرار اين گروه جهت سركشي از نيروهاي اعرامي هفته هاي قبل به سوسنگرد رفتم. ورود ما همراه شد با حمله عراق به سوسنگرد و در محاصره افتادن آن شهر؛ همه ي نيرو هاي مستقر در هويزه نيز به سوسنگرد برگشته بودند و مردانه از اين شهر دفاع مي كردند همان روز اول علي اكبر با تير مستقيم مورد هدف قرار گرفت و به درجه ي شهادت نائل شد. سوسنگرد زير آتش سنگين توپخانه قرار داشت. در عقب نشيني از هويزه از چند نفر از بچه ها خبري نبود شب سختي در زير بارش گلوله به سر رسيد فرداي آن روزتعدادي از نيروها از جمله غلامرضا بستانپور- حميدي- نصرالله سبزي – بر اثر تركش خمپاره و گلوله به درجه ي رفيع شهادت نائل و احمد داودي- صمد نحاسي- دهقان نيز مفعود الجسد شدند. در همين زمان باقري و من نيز از ناحيه سر و گردن مجروح شديم كه اين امر موجب معلوليت باقري و در نهايت در سال هاي اخير شهادت اوگرديد. اين وضعيت موجب به هم ريختگي دو گروه مستقر در سوسنگرد شد ولي با پشتيباني نيروهاي چريكي شهيد چمران محاصره در عصر همين روز شكسته شد. شهر كازرون در اين گيرودار نصيبش شهيداني بود كه در روز تاسوعا برابر آبان ماه پنجاه و نه در كازرون و حومه تشييع شدند. براي شادي روحشان طلب صلوات و قرائت يك حمد و سوره مي نمايم.
