طرح مطالعاتى مرمت اثر تاريخى مجسمه شاپور ساسانى به صورت مشترك توسط كارشناسان سازمان ميراث فرهنگى استان فارس و مرمتكاران سنگ پايگاه پژوهشى پارسه پاسارگاد آغاز مى شود.
طرح مطالعاتى مرمت اثر تاريخى مجسمه شاپور ساسانى به صورت مشترك توسط كارشناسان سازمان ميراث فرهنگى استان فارس و مرمتكاران سنگ پايگاه پژوهشى پارسه پاسارگاد آغاز مى شود.
به گزارش روابط عمومى سازمان ميراث فرهنگى، صنايع دستى و گردشگرى استان فارس؛ در بازديدى كه توسط اين گروه فنى از مجسمه شاپور صورت گرفت مستندات مطالعات مقدماتى مانند عكس، فيلم و بررسى جزء به جزء پيكره شاپور تهيه شد تا در صورت تأمين اعتبار لازم و تأييد طرح و پروژه توسط كميته فنى سازمان ميراث فرهنگى كشور، عمليات اجرايى مرمت اين شاهكار پيكر تراشى ايران باستان آغاز شود.
مجسمه شاپور ساسانى در فاصله ۶ كيلومترى شهر بيشاپور كازرون و با گذر از كنار نقش برجسته هاى تنگ چوگان در ارتفاعات صعب العبور نزديك تنگ چوگان و در دهانه يك غار طبيعى موسوم به غار شاپور قرار دارد كه جو رطوبت و نوع سنگ هاى غار باعث ريزش آب داراى املاح از سقف غار به كف شده است كه اين امر موجب تشكيل استالاگتيت و استالاگميت و در نتيجه شكل گيرى يك ستون قطور آهكى در دهانه غار شده است.
هنرمند ساسانى با مشاهده اين ستون آن را براى نمايش هنر خود مناسب ديده و اين مجسمه راكه در نوع خود بزرگترين مجسمه دوران تاريخى ايران است به بهترين نحو ممكن حجارى كرده است.
ارتفاع اين مجسمه بيش از ۷ متر و عرض شانه هاى آن به ۲ متر مى رسد، گوى بالاى تاج در سقف حجارى شده و سر و گردن مجسمه در كمال استوارى ساخته شده و تاج اختصاصى شاپور را بر سر دارد. حالت چهره شاپور بيانگر آرامش، اراده محكم، دليرى و شجاعت و نگاه خود را به يك نقطه نامعلوم دوخته است. يك دست خود را بر قبضه شمشير و دست ديگر را به كمر زده است و بدين وسيله اقتدار خود را بيان مى دارد.
در اين مجسمه، شاه لباسى ظريف با چين هاى متعددى كه تا روى شلوار ادامه پيدا مى كند بر تن دارد و كمربندى دور كمر را پوشش داده است. چهره داراى ريش به همراه سبيل است و موها از دو طرف صورت بيرون ريخته و موها و ريش داراى حلقه هاى متعددى هستند. ريش در انتهاى چانه از يك حلقه عبور مى كند و گردبندى از مرواريد درشت گردن را زينت مى بخشد و تاج داراى كنگره هاى متعددى است كه از پشت آن روبان هايى تا اواسط كمر آويزان شده است.
در گذشته اين مجسمه بر اثر عوامل طبيعى (احتمالاً زلزله) از جاى اصلى خود فرو افتاده و بخش هايى از آن شكسته و از بين رفته است.
ارتش در سال ۱۳۳۶ اين مجسمه را بر پا و به وسيله بتون مسلح در جاى خود نصب كرد كه اين امر هر چند به حالت كلى مجسمه لطمه زد ولى آن را از تخريب بيشتر در اثر افتادگى بر روى زمين حفظ كرد و كتيبه اى به ياد بود اين اقدام بر روى ديوار غار شاپور ايجاد شد.
در همان زمان بخش هايى از بدنه غار تراشيده و آماده سازى شده بود كه هيچ وقت عملياتى نشد. شناخت بيشتر اين غار نيازمند مطالعات باستان شناسى دقيق است. دسترسى به قسمت هاى داخلى غار به دليل تاريكى، وجود دهليزها و دالانها، پرتگاه ها و حوضچه هاى آب بدون استفاده از تجهيزات مناسب امكان پذير نيست.