یکی از مباحثی که ذهن مردم و مدیران کازرون را به خود مشغول نموده است و در بسیاری از موارد عامل بدبینی مردم به مسئولین و یا متهم شدن مسئولین به کم­کاری، سوءمدیریت، تقابل آنان با یکدیگر و تحلیل رفتن انرژی و توان آنان می­شود، عدم تحقق مطالبات به حق مردمی است که در قالب بودجه­ی مصوب دولت یا مصوبات سفر ریاست­جمهوری ابلاغ شده است. مواردی مانند کارخانه­ی سیمان، پتروشیمی، بیمارستان، مسکن مهر، منطقه­ی ویژه­ی کشاورزی و... از مصادیق این موضوع می باشد که در یک بررسی اجمالی می­توان عامل اصلی تأخیر و یا عدم تحقق این پروژه­ها را عدم تأمین زمین بیان نمود که این مشکل از دو جایگاه قابل بررسی است:

1ـ از جایگاه کلان کشوری که در سطوح عالی تصمیم گیری باید اصلاح و اعمال شود.

وقتی که دولت که خود کم و بیش از معضل زمین آگاه است، شرط اصلی تخصیص اعتبار برای بسیاری از پروژه­های عمرانی یا خدماتی را تأمین زمین توسط مسئولان محلی یا مردم اعلام می­نماید، باید به این سؤال عمده پاسخ دهد که در محدوده­ی قانونی شهری مثل کازرون با ارزش بالای زمین مسئولان و مدیران محلی با دست خالی و نداشتن حتی یک ریال اعتبار قانونی برای خرید زمین چگونه قادرند ده هکتار زمین در کنار معابر اصلی شهر با موقعیت مناسب جهت احداث بیمارستان تأمین و در اختیار دولت قرار دهند تا متهم به کم­کاری نشوند؟

2ـ از جایگاه منطقه­ای و شهرستانی که همت عالی مردم و مدیران شهرستان کارساز خواهد بود.

در شهرستان کازرون به دلایل:

- حاصل­خیز بودن اراضی و ارزش بالای اراضی از نظر اقتصاد کشاورزی

- تعداد زیاد روستاها و نزدیک به هم بودن  آن­ها که کار رعایت حرائم زیست محیطی را دچار مشکل می­نماید. 

- وجود جنگل­های با ارزش طبیعی، تالاب بین­المللی پریشان، رودخانه­ی آب شیرین شاهپور، دشت نرگسی، منابع با ارزش آب­های شیرین زیرزمینی

- کمبود اراضی ملی به دلیل سابقه­ی دیرینه­ی ثبت املاک

- تصرف اراضی ملی(دولتی) توسط اشخاص حقیقی و عدم توانایی دولت در بازپس­گیری مسالمت آمیز این اراضی

- حساسیت بالای گروه­های مردم نهاد (NGO) برای حفظ محیط زیست یا منابع ملی

- تنگ شدن محدوده­ی شهرستان در اذهان عمومی (بخش عمده­ای از مردم به خصوص ساکنین بخش مرکزی، مرزهای شهرستان کازرون را  از تنگه­ی آب کنارون تا تنگ ترکان و روستای حاجی آباد غوری محدود می­دانند.) 

کار مکان­یابی زمین برای احداث صنایع سنگین به خصوص آلاینده­هایی مانند سیمان، پتروشیمی و... را با مشکل مواجه شده است که به نظر می­رسد برای حل مشکل طرح های مذکور بهتر است:

 اول؛ این که بايد کار مکان­یابی برای چنین صنایعی را به گروه­های مشاوری ­سپرد که با نیروی تخصصی و امکاناتی هم­چون عکس­های هوایی، و ماهواره­ای و پروازهای کوتاه با بال­گردها و در نظر گرفتن شاخص­های مختلف زیست محیطی، خاک­شناسی و... اراضی لازم برای اجرای پروژه­های مورد نظر را شناسایی و با تخصیص اعتبار لازم نسبت به تملک آن اقدام نمود.

 دوم؛ گروه­های کارشناسی، مردم و گروه­های مردم نهاد با توجه به مشکلاتی که ذکر شد به حداقل­های زیست محیطی رضایت داده تا بتوان به نتیجه­ی عملی و قابل اجرا دست یافت.

 سوم؛ محدوده­ی شهرستان کازرون را مطابق با مرزهای جغرافیای سیاسی مصوب دولت جمهوری اسلامی در نظر گرفت تا محدوده­ی انتخاب، گسترده و کار تصمیم گیری آسان شود.

به امید داشتن کازرونی آباد، آرام و متحد

شهر سبز- ش 64