مجد الدين : نعمت سلامتی موهبتی است که از طرف خداوند به انسان هدیه گردیده و آنقدر عزیز است که همراه با روح خدا در کالبد انسان دمیده شده و آنچه اهمیت این مسئله را دو چندان می نماید حفظ و نگهداری این جسم مقدس است که صد البته خانه ی روح نیز می باشد که همنشین خداوندی است و این امر باعث گردیده که انسان در طول قدمت بشریت به سلامت بدن خویش بیش از هرچیز توجه کامل را داشته باشد اما چرا گاهی از این مهم غافل می شود بحثی است که باید بصورت کارشناسی به آن پرداخته شود و زمان نسبتاً درازی را می طلبد که در حد یک مقاله نمی گنجد و سعی بر آن دارم که در مقاله ی بعدی مطالبی را بیشتر در راستای ورزش و تغذیه و سلامتی به نگارش در آورم  اما آنچه به چشم می خورد این است که غافل شدن از سلامتی رابطه ی مستقیم با خانواده و اجتماعی که در آن زندگی می کنیم دارد.

و با یک نگاه اجمالی و یک حساب سر انگشتی در خواهیم یافت که ضمن رعایت بهداشت فردی در محیط خانواده و توجه داشتن به خواب و خوراک مناسب و عنایت به طراوت و شادابی روح و روان و داشتن تحرک و ورزش متانسب می تواند در سلامتی و شادابی انسان اثرات بسیار مهمی را داشته باشد که وجود چنین انسانهایی سالم و با روحیه و دور از نگرانی و اصطراب و استرس جامعه ای شاداب و شکوفا را نوید خواهد داد.

باید به این نکته توجه کامل داشت که تجربیات و تحقیقات یک عمر دانشمندان بر این نکته تاکید دارد که ورزش کردن و تحرک و آرامش روان برای سلامتی جسم و روح انسان مفید و موثر است. اما اینکه رعایت چنین قوانین و مقرارتی که به سلامتی و طول عمر خواهد انجامید چگونه پایدار خواهد ماند مسئله ای است که انسان خود طراح آن است و خود نیز زیر پا می گذاردش حال چه عواملی باعث خواهد شد که این حرکات و اعمالی که نقش بسیار حیاتی در سلامتی انسان ایفا می کند و ساخته ی دست همین بشر است که سالها تحقیق و بررسی را دنبال داشته باز به دست همین بشر به فراموشی سپرده می شود بحثی است که می خواهم دنبال کنم و امیدوارم بتوانم تحلیل درستی را داشته باشم.

انسان با توجه به نوع زندگی مجبور بود که گاهی بر بالای درختان رود و خود را از چنگ خطرات طبیعی چون سیل و جانوران وحشی در امان نگاه دارد پس نیاز آن بود که بدنی قوی با دستها و پاهای قدرتمندی را داشته باشد که مرور زمان و نیاز و تلاش و جنگندگی باعث می گردیدکه چنین اندام مناسب زندگی در آن محیط های پر از خطر را ناخود آگاه برای انسان به ارمغان آورد و می توانست به ادامه ی زندگی امیدوار باشد و البته انسانهای ضعیف و کم قدرت که توان و انرژی دویدن و بالا رفتن از درخت را نداشتند شانس کمتری برای ادامه ی حیات نیز داشتند.

یا انسانهای که بخاطر همین خطرات موجود در زمان زندگی شان در غارها و شکاف های صعب العبور صخره ها و بالای کوه ها زندگی می کردند و این مسیر های خطر ناک و دور افتاده را ساعت ها می پیمائیدند و اندام هایی قوی و سینه های ستبر و پاهایی قدرتمند داشتند که سلامتی در چنین بدن هایی بود که توان مقابله با آسیب ها و خطرات و حوادث طبیعی زمان خویش داشتند لذا تحرک و راهپیمایی های طویل المدت و پرتاب سنگ و نیزه و کمان کشیدن و به دوش کشیدن شکار و بالا رفتن از کوهستان و گاهی نیز از دست دشمنان طبیعی فرار کردن و اعمالی چون شنا کردن و پارو زدن و به دنبال شکار برای خوراک دویدن و بر اسب سوار شدن و تاختن  بدنی قوی و سالم را به انسان آن دوران هدیه کرده بود که امروزه آن اعمال و حرکات را به عنوان ورزش بیشتر می شناسیم که این نیز یکی از اسرار راز بقای انسان است.

اما کمی که بنگریم خواهیم دید که زندگی ماشینی دارد ما را به ناکجا آباد می برد و لحظه به لحظه ما را از سلامتی دور نگه می دارد و توان و انرژی را از ما می گیرد تا آنجا که در نوشتن و نگاشتن هم به یاری ما آمده و قلم را از ما گرفته تاجایی که فقط فک پایین را به حرکت در می آوریم و زبان را در دهان می چرخانیم و این ماشین زمان آنچه را می گوییم بر صفحه ی رایانه می نگارد اما در واقع ظلمی به ما روا داشته که نامی جز تنبلی نمی توان بر آن نهاد و متاسفانه از این بلای خانمان سوز قرن جدید که با نام تجدد و پیشرفت به منزل مان وارد گردیده و اندک اندک ما را به سرای دیگر می برد بی خبر مانده ایم.

نفوذ صنعت ماشینی در زندگی روزمره ما تا به آنجا رخنه کرده که راه رفتن و از پله بالا و پایین آمدن را نیز از ما گرفته و ماشین و آسانسور را جای گزین کرده که خود بخود در تنبلی و بی حوصله گی ما بسیار تاثیر گزار بوده اما چگونه باید با این فرایند زندگی ماشینی مقابله کرد و راهها و راهکار های دوری از ماشن زدگی چگونه است؟ و با توجه به گسترده شدن شهرها و کمبود وقت از صرف زمان برای انجام کار های لازم چکار باید کرد و چگونه باید اندیشید تا ماشین بر انسان غلبه نکند؟  و آیا زندگی ماشینی به کمک انسان آمده یا اینکه انسان را به پرتگاه مرگ کشانیده؟

پس چه باید کرد ؟ با توجه به اینکه برگشت به عقب و داشتن زندگی از نوع جنگلی یا عصر حجری امکان پذیر نیست و با توجه به اینکه چشم پوشی از ماشین آلاتی که به عناوین گوناگون و اشکال متفاوت زندگی را برای انسان راحت کرده اند میسر نیست سلامتی را چگونه باید به دست آورد؟

البته جواب این است که مصرف غذاهای پر چرب و شور را باید کنار گذاشت و از ماشین باید دوری گزید و به ورزش و راهپیمایی باید روی آورد و به تفریح باید اهتمام ورزید.  اما کی و چه وقت؟

آیا چاقی و خستگی و بی حالی و بی رمقی جز نتایج پرخوری و کم تحرکی و بی ورزشی است که با خوردن انواع و اقسام غذاها و خوراک هایی از نوع فاست فودها که مملو از چربی و گلیسیرین ها و مواد قندی است افزایش پیدا کرده که با افزایش کلسترول خون که منجر به تنگی دیواره ی رگ ها و عروق خونی و پیدایش سکته های قلبی و مغزی ارتباط تنگا تنگ دارد و همچنین ناخودآگاه قیافه هایی نه چندان زیبا با شکم هایی برآمده که راه رفتن و نشستن را سخت کرده برای مان به ارمغان آورده و گاه یک جوراب پوشیدن بدون دردسر را برای مان به آرزو تبدیل کرده و گاه صدای هن و هن مان بعد از پیمودن چند قدم به آسمان بلند نموده آیا وقت آن نرسیده که بخود آییم و با پرهیز از خوردن این نوع خوراک ها و با روی آوردن به ورزش به جنگ چاقی و بی حالی برویم ؟

آیا زمان آن فرا نرسیده که خود را تکان بدهیم و صبح ها زودتر از بستر برخیزیم و به پیاده روی و دویدن روی آوریم و خود را از چنگال بیماری و ضعف و خدای نکرده مرگ رهایی بخشیم؟

این مطالب را به این دلیل عنوان نمودم که خودم و شما عزیزان را به این نکته متوجه گردانم که زمان دارد می گذرد و شهر پر از گرد و غبار ناشی از ماشین زدگی و ترافیک است و دود های متصاعد شده از اگزوز ماشین ها و آلودگی های صوتی و کم تحرکی همه ی ما را به دام بیماری می کشد و در بستر غم می اندازد و به مرگ نزدیک مان می کند پس باید کاری کرد تا دوباره جوانی را تجربه کنیم و نیرو بگیریم و با انرژی و توان بیشتر بهتر زندگی کنیم و اول خودمان را و بعد شهرمان را سلامت نگاه داریم و با گذاشتن وقت و گذشتن از برخی کارها و دوندگی های مالی و شغلی در مسیر سلامتی گام برداریم و خودرو های خود را در پارکینگ خانه و کوچه نگه داریم و به پیاده روی و دوچرخه سواری روی آوریم و ساعاتی از زندگی روزانه را به ورزش کردن بگذرانیم.

نه اینکه خدای نکرده با افتادن در بستر بیماری و با تماس تیغ جراحی بر سینه و قلب مان به فکر ورزش و تندرستی بیافتیم که من و شما همشهریان عزیز با مشاهده ی یکی از دوستان مان که به بیماری قلبی دچار گردیده و اینکه چه درد و رنج و ستمی کشیده ناگاه به یاد ورزش و تحرک می افتیم و افسوس که اندک زمانی بعد فراموش می کنیم و دوباره کار و کار و گرفتاری و مشغله ما را به دنبال خود می کشد و از قافله ی سلامتی دورمان می کند.

آنچه بنده را به نگاشتن این مطالب تشویق نمود اول مشاهده ی یکی از اساتید و پیشکسوت ورزشی شهرستان بود که بعد از مبتلا شدن به عارضه ی قلبی و عمل جراحی و نجات از خطر مرگ مدت هاست به پیاده روی و ورزش بصورت مداوم روی آورده که بسیار تحسین برانگیز است و دوم نگاهی گذرا بر جامعه بود که بسرعت ابر و باد رو به تزلزل و ناپایداری است و افزایش تعداد خودروها و موتورسیکلت ها و انواع و اقسام ماشین ها ی سواری است و دود و صدا و اعصاب خردی و برخورد و تصادفات که منجر به نگرانی و ناراحتی و روان پریشی است و متاسفانه دور شدن محیط زندگی مان از سلامت و بهداشت است که ما را چون آدم های آهنی بار آورده که برنامه ریزی شده ایم تا صبح را  با ناراحتی و فشار و دلهره به شب برسانیم و شب را با نگرانی و اضطراب و بدخوابی  به صبح!

پس بیایید تا فکری نو کنیم و جانی تازه بگیریم و زندگی را از نو آغاز کنیم، پارک ها و خیابانها را به محیطی برای آرامش و ورزش تبدیل کنیم و به راهپیمایی و دوچرخه سواری روی بیاوریم و خود را هرقدر که می توانیم از ماشین بی نیاز کنیم و به فرزندانمان بیاموزیم که عقل سالم در بدن سالم است و بدن سالم یعنی زندگی راحت و دور از قرص و دارو و در پرتو چنین بدن هایی فراگیری درس و علم راحت تر و در پی آن شکوفا شدن آرزوهای  انسان میسر تر خواهد بود.

اینجانب بعنوان عضوی کوچک از جمعیت بزرگ ورزشی شهرستان و فردی از همشهریان شما عزیزان تقاضایی از شما بزرگواران دارم که لطف کنید و خودرو های خود را جز در مواقع اضطراری و یا موارد لازم از خانه بیرون نیاورید و خانواده هایی که دارای دو یا سه خودرو هستند در حد امکان از یکی از آنها استفاده بنمایند که شهر سبز کازرون با این روند افزایش موتورسیکلت ها و ماشین ها در حال انفجار است و ساعاتی از روز و شب در بیشتر خیابانهای شهر تردد بسیار مشکل شده و گاهی وقتها ترافیک در خیابانهای اصلی شهر چنان سرسام آور است که پیاده رفتن زودتر به مقصد می انجامد و سریع تر کارها به پایان می رسد تا اینکه ماشین را در این شلوغی که بیش از ظرفیت خیابانهای باقی مانده از 40 سال پیش شهرستان است به حرکت در آوریم.

پس بیایید و در یک فراخوان عمومی با هم شرکت کنیم و  نوعی اعتصاب بر علیه ماشین به راه بیاندازیم و با این اقدام بجا و نجات بخش شهرمان را از آلودگی های صوتی و دودی نجات دهیم تا دوباره شاهد شهری سبز باشیم البته گروه ها و دسته جات ورزشی متعددی در شهرستان در حال فعالیت در رشته های کوهنوردی و راهپیمایی و ورزش های صبحگاهی هستند که بصورت مستمر به فعالیت مشغولند که بیشتر مربوط می شود به صبح های جمعه و ایام تعطیل و البته این تعداد از ورزشکاران قشر اندکی را در مقایسه با جمعیت شهری شهرستان را در بر می گیرند که می توان آن را نوعی ورزش حرفه ای به حساب آورد اما آنچه مورد نیاز است ورزش همگانی است که تمام اقشار جامعه را از پیر و جوان و زن و مرد را زیر پوشش خود قرار دهد.          

به امید چنین روزی که دور از دسترس نیست و فقط اراده می طلبد که آنهم در مردم شهر من موج می زند که کازرونیان مردمی پر تلاش و سخت کوش و با اراده اند و درود بر چنین مردمی که تاریخ گویای عظمتشان می باشد و شهر محتاج یاری تان است پس همدیگر را تا رسیدن به این هدف بزرگ که سلامتی و شادابی جامعه است حمایت و یاری کنیم و مطمئناً اجتماع سالم نیز دارای فرهنگ سالم و والا است و فرهنگ متعالی شهرنشینی یعنی داشتن محیطی سالم و بهداشتی با مردمانی با فرهنگ.