دو سال گذشت.
دو سال از وقوع یک اتفاق گذشت.
دو سال از وقوع یک اتفاق مهم گذشت.
دو سال از تصویب 28 طرح برای آبادانی کازرون گذشت.
امّا ...
امّا حتی یک گزارش!
امّا حتی یک مقاله!
امّا حتی یک یادآوری!
شاید ...
شاید مشغله فراوان کاری؟!
شاید فراموشی؟!
شاید هم عدم پیگیری؟!
و شاید ...
الله عالم؟؟؟!
چند روز دیگر به یک روزی که اسمش ارتباطات و روابط عمومی است باقی نمانده است. روزی که اغلب قریب به اتفاق ادارات این اسم را در بخشی از اداره شان یدک می کشند.
خُب ربطش را که متوجه شدید؟!!!
این بندگان خدا که تقصیری ندارند، فصل انتخابات است دیگر!!! اینان انگار می کنند چون هنوز به ایام تبلیغات نرسیده اند، اگر این کار را انجام بدهند تبلیغ شود، پس جای شک و شبهه ای باقی نمی گذارند تا بعضی ها فکر بد نکنند! امّا اگر کمی هم به فکر مردم بودند حتماً این کار را انجام می دادند.
می توان گفت یکی از مهمترین و شاید مهمترین مصوبه هیئت دولت در دور اول سفر استانی، استقلال مرکز آموزش عالی کازرون از دانشگاه شیراز می باشد. کاری بس نیکو و ارزشمند که جای تشکر فراوان دارد. شهر کازرون به دلیل منطقه ویژه جغرافیایی که دارد، نمی تواند در هر زمینه ای که بخواهد رشد و پیشرفت داشته باشد. دشتی حاصلخیز و آبرفتی میان دو کوه باعث شده که این شهر در جهت حرکت به سمت صنعتی و مدرن شدن با چالش هایی روبرو شود و به خاطر دوراندیشی و کارهای تحقیقاتی مسئولان شهر، گام به گام به این سمت حرکت کند. خُب حالا هنوز اتفاقی پیش نیامده است ولی 10 سال دیگر مشکلات کم کم روی خودشان را به این شهر نشان می دهند. پس کازرون باید قدیمی بماند!!!
تا این جای نوشته شاید همه خوانندگان، نویسنده را آدمی متحجر و ضد پیشرفت انگاشتند ولی ....
بله کازرون باید قدیمی بماند. کازرون باید شهری قدیمی و توریستی شود. کازرون باید پیشرفت کند ولی همه جاده های پیشرفت از یک سمت به مقصد نمی رسند. گاهی مطالعه بد نیست. با استفاده از همین اینترنت می توان از تجربیات شهرهای دیگر جهان که تشابه زیادی با کازرون دارند استفاده کرد. باید نگاه کرد که آنان در برنامه ریزی بلند مدت خود چه اقداماتی را انجام داده یا انجام خواهند داد. پس در این جا لزوم شورایی فراتر از شورای اسلامی شهر نیاز است تا با تحقیقاتی پیرامون این مسئله تصمیمات راهبردی را در خصوص آینده شهر بگیرند.
یکی از زمینه های پیشرفت شهرستان، لزوم تبدیل شدن این منطقه به قطب علمی است که پله پله و در ابتدا، قطب علمی استان سپس کشور و ان شا الله در جهان![1] می باشد. از این رو با حضور دانشگاه ها ی مختلف در شهرستان استعدادی بالقوه در راه رسیدن به این هدف وجود دارد. زیرا که هر چه دانشگاه های قوی در زمینه علمی و در سطح شهرستان داشته باشیم، می توانیم امیدوار به تربیت نیروی متخصص و صد البته متعهد برای پیشرفت شهرستان باشیم، تا بتوانیم در قدم های بعدی به تشکیل پارک علم و فناوری در این منطقه نیم نگاهی داشته باشیم.
این همه کلی گویی کردیم تا به این نکته برسیم که الان زمینه برای رسیدن به این هدف با همت مسئولان عالی رتبه نظام فراهم شده است. گام هایی برای رسیدن به این منظور برداشته شده است. همین تأسیس دانشگاه سلمان فارسی نخستین پله این اقدام است ولی مسئولان ذی ربط دانشگاه به تنهایی نمی تواننداین حرکت عظیم را به سرانجام برسانند. مسئله پیشرفت مسئله ای نیست که بتوان آن را به شخص، جناح، باند و یا گروه خاصی نسبت داد بلکه به یک اتحاد و همت همگانی نیاز دارد پس به جاست که بگویم، در کنار همه شما که فردا از آن ماست.
البته ذکر این نکته هم خالی از لطف نیست که :
هیشکی غم ما نداره خودمو غم هم بخوریم ********* تو یه کوزه می زنیم چنگ د کیش هم نکنیم
[1]: شاید با خواندن این قسمت لبخندی از روی ساده اندیشی نویسنده بر لبانتان نقش بست ولی بد نیست بدانید که :
"آرمانخواهی انسان مستلزم صبر بر رنج هاست پس برادر خوبم، برای جانبازی در راه آرمانها یاد بگیر که در این سیاره رنج صبورترین انسان ها باشی."
تبصره: در اینترنت مرسوم است بعد از نوشتن هر مطلب نویسنده از خوانندگان آن مطلب تقاضای ارائه نظرات و پیشنهادات خود راجع به مطلب کند ولی چون نویسنده وبلاگی در این تارجهان نما ندارد، پس می توانید به وسیله ahmad.yekta1@gmail.com با نویسنده ارتباط حاصل فرمایید