88/01/15طبق اظهارات وزير جهاد كشاورزي به مناسبت روز جهاني غذا، در ايران نزديك به 15 درصد از توليد ناخالص داخلي، 22 درصد از اشتغال، حدود 94% نيازهاي غذايي و يك سوم از صادرات غيرنفتي كشور به وسيله بخش كشاورزي تامين مي‌‌شود.

در حال حاضر در حدود 5/38 درصد از جمعيت ايران كه بيش از 23 ميليون نفر است در نواحي روستايي ساكن مي باشند. اين رقم برابر با جمعيت دو كشور شيلي و كوبا ، 2/1 برابر جمعيت عربستان صعودي ، 1/1 برابر جمعيت عراق ، 5/5 برابر جمعيت اردن و همچنين برابر مجموع جمعيت سه كشور اتريش ، بلژيك و دانمارك است. اگر بپذیریم که قریب به اتفاق روستانشینان به امر کشاورزی مشغول هستند و اینکه درصد قابل توجهی از جمعیت شهری در ایران نیز به شغل کشاورزی مشغول هستند، نقش بخش کشاورزی در اقتصاد ایران به مراتب پررنگ تر خواهد شد.

لذا با توجه به اینکه جمعیت کشاورزی در ايران از جايگاه و اهميت بسيار برخوردار است، توجه به پتانسیل های موجود در بخش کشاورزی و توان و امكانات توليدي و نيروي انساني پرتوان بخش کشاورزی، می تواند در دستيابي به توسعه ملی نقش مهمی داشته باشد. بنابراین شناخت و تحليل ويژگيهاي برنامه ريزي توسعه کشاورزی كشور و بررسي و تحليل موانع و تنگناهاي توسعه از منظر برنامه ريزي ميتواند راه را براي توسعه يكپارچه این بخش هموار سازد. از آنجا که مشكلات و مسائل موجود در بخش کشاورزی بسته به هر منطقه متفاوت می باشد، لازم است توجه خاصي به برنامه ريزي منطقه اي و محلي نمود تا الويتهاي موجود در هر منطقه بطور دقيق مشخص گردد. بعبارت دیگر برنامه ریزی در کشاورزی بایستی با شناخت کامل از سطح کوچک و به صورت منطقه ای انجام گیرد تا در تصمیمات کلان کشوری بازده مناسب داشته باشد.