شب است . تنهایِ تنها  گوشه ای از این کره بزرگ خاکی نشسته و با خود خلوتی کر ده ام تا فارغ از هیاهوی زمانه و زرق و بر ق های فراوانی که هر کدام از آنها انسانها را با ساز خود به رقص مخصوصی وا داشته است به دنبال جواب مناسبی برای سوالاتم باشم .

مشکلاتِ بسیاری که امروزه کم وبیش همه ی ما انسانها با آن دست و پنجه نرم می کنیم مثل گرفتاری های روزمره ،  اینکه چرا با یک سانحه یا اتفاق عزیزانمان را از دست می دهیم و به ناچار باید با دست خود آنها را در دل خاک دفن کنیم ؟

 اینکه هر کس امروزه در یک جایِ زندگی اش با یک موضوع ناپسند و غیر دلخواهی باید بسازد و تسلیم روزگار باشد ؟

 اینکه چرا خود یا یکی از اعضای خانواده مان باید از نوعی بیماریِ  جسمی رنج برده و کاری هم از دست کسی بر نیاید ؟

 اینکه هیچ وقت پول جیبمان جوابگوی ذهن و آرزو های بزرگمان نیست و چاره ای هم جز مدارا کردن نداریم ؟

اینکه برای رسیدن  به هدفی ، تمام تلاشمان را بکار می بندیم و همه ی لوازمِ آن را فراهم می کنیم  ولی ناکام می مانیم ؟ و هزاران سوال ِ دیگری که هر کدام ساعت ها ، روز ها و بلکه ماهها جای تأمّل و تفّکر دارد.

   ما انسانیم ، پس همه ی سوالات را باید پاسخ دهیم بلکه بتوانیم واقع بینانه تر زندگی کنیم ؟

همه ی این سوالاتِ به حق ما ، جوابی روشن  دارد و آن اینکه مافوقِ قدرت ما انسانها قدرتی وجود دارد که می خواهد با همه ی توانائیمان ما را متوجه ضعف ها و ناکامی های بسیارمان کند تا دست از خود بینی، سر کشی و تکبّر ، برداشته ، از مسیر اصلی ِ عبودیّت  و بندگیِ  خداوند بی همتا خارج نشده و تسلیم ذات اقدسش باشیم.

او می خواهد اینگونه به ما انسانها که تمام مخلوقات عالم را به اسارت عقل  یا جسم خود در آوره ایم  بفهماند که با همه ی این موفقیّتها هنوز نتوانسته ایم با اختیار کامل تمام زندگیمان را  به دست خودمان رقم بزنیم .

به اصطلاح امروزی ها ریشمان گروِ خودمان نیست اما دریغ از چند  لحظه توقّفِ بجا ، برای تفکّر و حرکتی مدبّرانه!

بیایید بی خود و بی جهت از آن قدرت بی انتها فاصله نگیریم و تقلاّی بیهوده و بی فایده نکنیم .

 عزیزان، فرار از این مهم راهی جز بازگشت به خود او نخواهد داشت.

امیرِ مومنان ،علی (علیه السلام) می فرماید: "اِتَّقُ الله وَ فِرُّوا اِلی الله مِن الله": از خدا بترسید و از او به سو یِ خودش فرار کنید.

 به راستی اگر به سوی خدا نرویم ، به کجا توانِ پناه بردن داریم؟ اگر تسلیم امر او نباشیم  مطیع امر  و بنده ی چه کسی هستیم؟

 بیایید به فلسفه ی آفرینشِ انساها بر گردیم . قبل از اینکه خلق شو یم چه بو دیم؟ و بعد از اینکه از دنیا می رویم سرنوشتمان به کجا ختم می شود ؟ برای اطاعت و بندگیِ خدا همین بس که مارا از عدم ، پوچی و نیستی به هستی تبدیل کرد .

   نبو دیم و امروز بدون اختیار هستیم . نه آمدنمان با خودمان بوده و نه توان مقابله با عزرائیل وقتی قصد جانمان کند را داریم.

در ابتدای دنیا مجبور به آمدنیم و در انتها مجبور به رفتن، بین این دو اصل مهم با این همه ناتوانی ،  ضعف و گرفتاری  بالاخره چه باید کرد........