ضمن تشکر از مدیر محترم «کازرون نما» و تبریک به مناسبت آغاز دوباره ی فعالیت های این سایت خبری و آرزوی موفقیت برای دست اندکاران محترم آن و همچنین سپاس از برادر ارجمند و یادگار دفاع مقدس جناب حاج عبدالحسین پیروان در «نقدِ» بخش اول یادداشتِ «نفوذ»، موارد زیر جهت «رفع ابهامات» و پاسخ اجمالی به «سئوالات» ایشان و البته «توضیح بیش تر» راجع به اتفاقات اخیر و جاری شهرستان بزرگ کازرون مورد اشاره قرار می گیرند .

۱- گرچه تا الان توفیق زیارت ایشان نصیب این حقیر نشده، و البته در جریان مطالباتِ اخیرِ اقشار مختلف کازرونی ها، علی رغم جستجو و پرسش از مطالبه گران و دل سوزان شهرستان، اما در فضای واقعی و مجازی هیچ گونه ردِّی از فعالیت ها و اقداماتِ عملیِ وی مشاهده نگردید! در عین حال به عنوان فردی که از خانواده ای متدین، شهید داده، فعال در جریانات مختلف دفاع مقدس و دیگر مقاطع چهل ساله، و حتی قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، محسوب می شوند، طبیعی است دغدغه هایشان قابل احترام بوده و بر همین اساس «پاسخ»ها نیز با توجه به سابقه ی قابل احترام وی، ارایه خواهد شد.

۲- ایشان در بند پایانی «نقدشان» مرقوم فرموده اند: «بعداز چهل سال از عمر جمهوری اسلامی هنوز مردم ما شیوه مطالباتشان را مانند دوران گذشته طلب می کنند (حمله به اماکن عمومی، شعارهای تند و ساختار شکنانه، حمله به بانک ها، آتش زدن، تخریب و حتی گاهی درگیری با نیروی های امنیتی و انتظامی و...) و...». اگر چه این بخش از نقد ایشان هیچ ارتباطی به یادداشت نداشته و بیش تر به نقدِ رفتاریِ بخشی از مردم ایران تعلق دارد و طبعا باید در جای دیگری به آن پرداخت اما:

۲/۱- اگر منظور ایشان «مردم کازرون » است که باید تاکید کنم طی چهل سال پس از پیروزی انقلاب تا الان هیچ موردی از بی نظمی و فعالیت های ساختار شکنانه در هیچ موقعیتی، حتی در مقاطعی که فتنه گران، شهرهای دیگر را کانون اَعمال فتنه گرانه ی خود قرار داده بودند، اما کازرونی ها نه تنها در اقدامات آن ها مشارکت نکردند بلکه اولین شهری بوده اند که شعارها و اقدامات حمایت گرانه از ارکان نظام را سر دادند.

۲/۲- در اعتراضات چند ماهه ی کازرونی ها نسبت به طرح غیرکارشناسی تقسیم، تا قبل از ۲۶ اردیبهشت ماه، خوش بختانه هیچ گونه شعار هنجارشکنانه علیه ارکان نظام، تخریب اموال عمومی و خصوصی و... صورت نگرفت و این امر نشان داد که جنس مطالبات مسالمت جویانه ی آنان با آن چه که «نفوذی»ها به دنبال آن بودند، و بعد از تاریخ یاد شده به انجام رساندند، کاملا متفاوت بوده است .

۳- در نقد کوتاه ایشان، تناقض های مفهومی و محتوایی متعددی وجود دارد و این امر نشان می دهد که ایشان بدون توجه به متن یادداشت، به دنبال دریافت پاسخ به «ذهنیت» هایی بوده که یا به خاطر مسایل جناحی و یا ... بر ایشان ایجاد شده! به عنوان نمونه:

۳/۱- ایشان عنوان نموده اند: «شما با این سخنتان عملا همه دلسوزان شهر را متهم به همکاری با دشمن فرضی می کنید و آیا شما می توانید این ادعا را ثابت کنید؟»!. ما که در این رابطه هیچ ادعایی نکرده ایم!؟ و چنین عقیده ای هم نداشته و نداریم و این، ادعایی است که ایشان البته بدون دلیل، مطرح نموده، شاید هم اخبار و گزارش های پنهانی دارند که ما از آن ها بی اطلاعیم و عده ای از دل سوزان نامشخصِ! شهر را مصادیق «عاملان نفوذی» و «دشمن» فرضی دانسته اند و تصور نموده اند که منظور از یادداشتِ نفوذ، آنان بوده اند! که در این رابطه خودشان باید پاسخ گو باشند.

۳/۲- پرسیده اند در کشورهایی که دیپلمات های ما حضور دارند چه شیوه هایی برای برخورد با مطالبات مردم وجود دارد؟ و ما در داخل کشورمان چگونه مطالباتمان را به مسئولین منتقل کنیم و... . که در جواب باید گفت کشورهای اروپایی و ایالات متحد آمریکا در بیش تر موارد با شدیدترین و خشن ترین وجه ممکن با بسیاری از درخواست های قانونی مردمشان [و یا مردمی که در کشورهای وابسته و یا زیر سلطه آنان قرار دارند] مقابله می کنند و در مهد تمدن ادعایی یعنی فرانسه و... مجازات های سختی حتی برای «ابراز عقیده» نسبت به مواردی همچون هولوکاست در نظر گرفته اند، ترکیه به عنوان عضو سازمان جهنمی ناتو، پس از حضور تعدادی از نظامیان در خیابان، هزاران وزیر، قاضی، مدیر، ارتشبد، کارمندانِ موسساتِ دینی و مدارس و اساتید دانشگاه را کشته، تبعید، زندانی و از کار برکنار می نمایند و نهایتا در هیچ کشورِ قانون مندی اجازه ی بستن جاده و یا کشتن نیروهای امنیتی، انتظامی و مردمی را نمی دهند و با شدید ترین وجه با آن برخورد می نمایند. در کشور شما اما یک دختر کازرونی در جمع صدها دانشجوی جوان کشوری، بالاترین شخصیت کشوری [رهبر معظم انقلاب] و سیاست های مختلفّ نظام را مورد تندترین انتقادات قرار می دهد و در پایان مورد تشویق قرار گرفته و هدیه نیز دریافت می کند! و مردم شهرش هم ده ها روز بدون هر گونه مجوزی با جمعیت های ۳۰ هزار نفره وارد خیابان شده و بدون مزاحمتی توسط نیروهای امنیتی، و البته با متانت، آرامش و مواظبت در رفتارها و اقدامات، مطالبات خود را مطرح می نمایند.

۴- این که پرسیده اند: «چرا مسئولین شهرستان [ نماینده، فرماندار، استان دار، امام جمعه و...] پیش بینی های لازم برای جلوگيري از نفوذِ نفوذي ها را صورت نداده اند و چه پيشنهاد عملي به آنان داده شده است و...» تا جایی که نگارنده شاهد بوده، امام جمعه محترم در ده ها دیدار خصوصی که با بالاترین مسئولین سیاسی، امنیتی و قضایی داشته اند هشدارهای لازم را ارایه و وضعیت ویژه ی شهرستان را توضیح داده و نخبگان، نویسندگان و دل سوزان متعددی نیز در جلسات و نشریات شهرستانی و استانی عواقب اقدامات این چنینی را گوش زد نموده اند اما این که چرا تعدادی از افراد، اعتقادی به «علاجِ واقعه قبل از وقوع» نداشته و یا خدای نکرده خودشان به دنبال «وقوعّ اتفاق قبل از معالجه»! هستند؟ و این رفتارها چه ارتباطی با جایگاه فکری و کاری آنان دارد؟ و... همان پرسشی است که یادداشت «نفوذ» به دنبال پاسخ دادن به بخشی از ابهامات موجود در این موارد بوده است .

در پایان یادآور می شود «بخش دوم» از یادداشت «نفوذ»، ان شاءالله، طی روزهای آینده با توضیحات بیش تر و مشخصات روشن تر در تعدادی از هفته نامه ها و سایت های خبری شهرستان منتشر خواهد شد که از سرور ارجمند جناب پیروان و سایر دوستانی که به دنبال شناخت بیش تر پیرامون «نفوذ»ی ها هستند دعوت می شود در صورت امکان آن را نیز مطالعه فرمایند

امان اله دهقان فرد