پریشان در نخستین روزهای خرداد ماه 1396 برای چندمین بار سوخت؛ اما این نخستین آتش سوزی پریشان نبود. از زمانی که پریشان به مصیبت خشکی دچار شده هرسال آتش سوزی‌‌ها بخشی از روزمرگی‌های پریشان این دریاچه پریشان است.

اما اگر آتش سوزی را ما شروع نمی‌کنیم، اما به یقین در گسترش این آتش سوزی ها مقصریم.

این انتقادات بسیار گسترده به اداره محیط زیست کازرون به جدیت وجود دارد که چرا اقدام به شخم زمین‌های بستر دریاچه و ایجاد آتش برهای منظم و شطرنجی در بستر دریاچه در آغاز فصل گرم نمی‌کند؟ ایجاد آتش برهای منظم در بستر دریاچه در ابتدای فصل های گرم و شخم زدن زمین به صورت شطرنجی می‌تواند آتش سوزی های احتمالی را محدود به همان محدوده چند هزار متری کند و از گسترش آتش به سایر مناطق دریاچه و صدها هکتار علف خشک دیگر جلوگیری کند؟

این انتقاد به ریاست اداره محیط زیست کازرون وجود دارد که تا به کی قرار است دریاچه مدام آتش بگیرد و مردم نگران از آتش گرفتن کل دریاچه دست به اقدام شوند؟ چرا اداره محیط زیست کازرون با صرف بودجه ناچیز در حد چند میلیونی اقدام به شخم شطرنجی دریاچه در ابتدای فصول گرم و ایجاد آتش بر‌های متوالی نمی‌کند؟ آیا اداره محیط زیست کازرون برای ایجاد آتش بر در بستر دریاچه پریشان ناتوان است؟

در عین حال بی عملی و عدم مدیریت برای جلوگیری از بروز و گسترش آتش سوزی ها در دریاچه پریشان به سه دلیل خیانت به محیط زیست کازرون است:

1- تداوم این آتش سوزی ها به صورت هرساله، به کاهش باروری خاک طی چندین سال و در نتیجه فقر پوشش گیاهی و در نهایت شور شدن خاک بستر دریاچه منجر خواهد شد که نتیجه‌ای جز تبدیل مراتع دریاچه به شوره زار طی سال‌های آتی نخواهد داشت.

2- تداوم آتش سوزی‌های دریاچه پریشان به صورت هرساله منجر به از بین رفتن تنوع جانوری و نابودی قسمت قابل توجه از گونه‌های پرندگان و جانواران موجود در شرایط فعلی دریاچه پریشان منجر خواهد شد.

3- و در نهایت همان دلیل آلودگی گسترده هوا کافی است که اداره محیط زیست کازرون به فکر ایجاد راه هایی برای جلوگیری از آتش سوزی‌های گسترده در سطح دریاچه پریشان باشد.

با این حال آتش سوزی اخیر دریاچه پریشان برای دهمین بار زنگ خطر را برای اداره محیط زیست کازرون به صدا در آورد و امید است ریاست محترم اداره محیط زیست هرچه زودتر به فکر چاره اندیشی پیرامون کنترل گسترش آتش سوزی در سطح دریاچه پریشان باشد.