گذری بر بی ثباتی مدیرتی در اداره ی ورزش و جوانان شهرستان کازرون

در اواسط مرداد 93 بود که خبر انتصاب رضا صداقت به عنوان رئیس  اداره ی ورزش و جوانان کازرون پس از دوسال سرپرستی و بلاتکلیفی این اداره بر روی خروجی سایت ها و جراید محلی قرار گرفت. گرچه شاید عده ای از ورزشکاران کازرون با این انتصاب موافق نبودند و برای این سمت، افرادی مسلط تر و  قوی تر لازم می دانستند؛ اما پس از دو سال تدبیر این اداره ی بی مدیر توسط سرپرست، آمدن یک رییس که دست کم تکلیف پست خود را بهتر می داند، روزنه ی امیدی بود برای ورزش شهرستان کازرون.

اما دیری از این خبر نگذشت که زمزمه ی تعویض این ریاست و جایگزین ریاست قبلی در این پست بر لب ها افتاد. تا اینکه در اوایل تابستان 94، عباس حسین پور در جلسه ای بدون حضور فرماندار و با حضور جمعی از هیات های ورزشی در فرمانداری کازرون به ریاست اداره ای رسید که پیش از این نیز به مدت دو سال تصدی آن را بر عهده داشته بود. موج مخالفت های ناشی از این تعویض ناپخته و زود هنگام و بی ثباتی مدیریت در شهرستان، جراید را پر کرد؛ اما هیچ پاسخ قانع کننده ای از جانب مدیرت شهرستان دریافت نشد. لازم به تاکید است که این مخالفت ها معطوف به شخص رییس جدید یا رفتن رییس سابق نبود، بلکه شکل و تبعات بی ثباتی مدیریت، داد بی تجربه ترین و بی سوادترین افراد را نیز در آورده بود؛ که مگر می شود کسی در این وضعیت بی ثباتی بتواند به صورت سیستمی و با برنامه ریزی فعالیت کند، و از آن بدتر، بلاتکلیفی هیات هایی بود که هنوز به مدیریت یک فرد خو نگرفته، باید مشق مدیری دیگر را نظاره کنند.

اما چند ماهی بیشتر از تکیه عباس حسین پور بر کرسی ریاست ورزش و جوانان نگذشته بود که ترکش های این تعویض ناپخته زمزمه ی تعویض وی را نیز مطرح کرد. ظاهر امر این بود که در بدو جایگزینی حسین پور به جای صداقت، اداره ی کل ورزش و جوانان با این اقدام که با فشار فرماندار وقت کازرون در حال انجام بود مخالفت داشته و دلایلی اداری و فنی را مستند مخالفت خود کرده بود. اما با بی توجهی به این مخالفت ها و پافشاری بر این انتصاب، بالاخره آنچه گذشت، شد و پس از آن، آنچه نباید می شد گردید.

عباس حسین پور نیز در اواخر پاییز 94 در حالی که چند پروژه ی عمرانی در حال ساخت را با همت خیرین آغاز کرده بود، با فشار اداره ی کل جای خود را به جاوید منصوری داد که اگر چه شاید این تغییر برخلاف خواسته ی مدیریت شهرستان بود، اما پس از دو تعویض ناپخته و ایجاد یک فضای بی ثبات بر این ریاست، گمان می رفت که جاوید منصوری بتواند با یک اطمینان خاطر برنامه های خود را جهت پیشرفت ورزش ارائه دهد و مهم تر از آن هیات های ورزشی بتوانند با تکیه بر ثبات موجود در پیشرفت مجموعه ی خود تلاش کنند. اما افسوس که تراژدی غم انگیز زوال ورزش کازرون بی پایان نبود و باز هم صحبت از تعویض به میان آمد.

البته در وضعیت فعلی که مدیریت شهرستان تحولی اساسی یافته، نمی توان این تعویض را از قماش دو تعویض قبل تصور کرد، چرا که وضعیت حاکم بر انتصاب های اخیری که با تصمیمات قاطع نماینده شهرستان انجام گرفته، حکایت از گونه ای تسویه حساب و تعویض های گرایشی دارد. اما مسئله این است که با همه ی این تفاسیر، هیچ برآیندی جز بی ثباتی، عدم اعتماد، پسرفت و رکود برای ورزش و امور فراموش شده ی جوانان از این شورا بر نخواهد آمد.

موضوع این نگارش داوری در مورد مدیران سابق و اسبق اداره ی ورزش و جوانان و پیشداوری در مورد حامد محمدی که با ورزش کازرون هم آشنایی دیرینه دارد نیست؛ چرا که تمامی این داوری های ماهوی وقتی محلی از اعراب می یابد، که شکل مسئله و پست مدیریت از شانی در خور و ثباتی قابل اعتماد برخوردار باشد، تا پس از آن بتوان داوری کرد که آیا مظروف صداقت، حسین پور، منصوری و محمدی لایق این ظرف بوده یا خیر.

گرچه نگارنده بسی نا امید است از نوشتن درخواست های بی اثری که چندین و چند سال است در جراید و رسانه های شهرستان منتشر می شود و بی هیچ اثری نشریات کاغذ سبزی فروشی می شوند و آرشیو سایت ها. اما لازم است بنابه درد وجدان و اتمام حجت بر حضرات مدیر به جناب رضازاده که این روز ها اسب ناخوش احوال مدیریت شهرستان را تکی می تازد و فرماندار محترم، عرض کنم که در مجامع علمی و منطقی وقتی صحبت از کارآمدی یک مدیر می شود و اهل فضل قصد داوری در مورد مدیرت یک فرد را دارند، قبل از هر چیز، به برنامه ها و چشم انداز های آن مدیر توجه می شود. و اگر برنامه ای مطلوب در پیش روی وی مشاهده شد، پس از آن به قضاوت در مورد توانایی ها و تهدید ها و فرصت های مدیر می نشینند. البته که این موضوع نیاز به گفتن ندارد و مدیری که از اندکی فهم مدیریتی برخوردار باشد به این نکته توجه می کند. ...

و اما توصیه ای کوتاه و دوستانه به جناب محمدی که با توجه به پیشینه و تجربه ی ایشان در این حوزه می توان به آینده مدیریتشان امید بست. جناب رییس، اگر واقعا برای خدمت در این شهر به غایت شبیه به کوفه تشریف آورده اید، و قصد دارید کاری بکنید که هم آن کار بماند و هم خودتان و پس از تعویض و تودیع کارنامه ی نیکویی از خود به یادگار بگذارید، پیش از این که به عقد نکاح این کرسی در آیید، از مدت تصدی و ثبات مدیریتی خود اطمینان حاصل کنید، و اگر مطمئن شدید که ثباتی نسبی وجود دارد، آنگاه در را به روی هیات های ورزشی بگشایید تا برای همکاری و تعامل اقدام کنند، وگرنه بی تعارف می گویم نه اسباب زحمت خود را فراهم کنید نه زحمت سوخته دلانی که سال هاست سال خاک زمین چمن و گود زورخانه و تشک کشتی و سالن های ورزشی این شهرستان را خورده اند ...

والسلام