شهر کازرون در ابتدا تابع ولایت شاهپور بود که با رونق گرفتن، نواحی کوره شاهپور را به خود وابسته کرد و این نواحی به مرور تابع کازرون شدند .

مولانا شمس الدین محمدبن محمد دریستی از فقهای اواخر سده هشتم هجری از محلات زیر در کازرون نام برده است: محله اهرنجان (= اهرنگان = ده بالا)، محله میرلیجان، محله باذنجان (= بازرنگان)، محله تحت سراج، محله نورایی، محله بلدالعتیق (نورد)، محله گازرگاه (رخت شویان)، محله مشایخ، محله بیداذان، محله دوبینک، محله مصلی سفلی، محله مصلی علیا، محله جدید، محله فیلی، محله بابکان.

در دوره قاجاریه، شهر کازرون دارای 2000 درب خانه بوده که عموم خانه های آن از گچ و سنگ ساخته شده بودند. شهر، حصار و بارویی نداشت و دارای چهار محله به نامهای: محله بازار، محله بالا، محله گنبد و محله مصلی بوده است. این محلات از یکدیگر جدا و دور افتاده بودند و هر محله خود مشتمل بر محلات متعدد بوده و شهر دو – سه بازار معتبر داشت.

سلامی کازرونی درباره محلات کازرون می گوید: در بدو امر دارای چهارده محله بوده که بدین قرارند: محله امامزاده، محله چهابی، محله کوزه گران، محله ترکمان، محله دوغ فروشان، محله بازار، محله آهنگران، محله جنبد (گنبد)، محله شیوه کشان، محله مصلی، محله علیا، محله مقنی ها، محله طره بری و محله دشتک. محلات بزرگ و معتبر آن فقط چهار محله: محله بازار، محله علیا، محله جنبد و محله مصلی است.

این محلات هر یک در گذشته دارای کدخدا، پاکار، جارچی و ریش سفیدان و بزرگانی بودند که بر سر آنان کلانتری جای داشت که از دوره صفویه به بعد، خاندان افشار کازرونی و پس از آن خاندان امیرعضدی ها جای داشتند.

در حال حاضر نیز محلات کازرون شامل: محله گنبد، محله مصلی، محله علیا، محله کوزه گران (فخاران)، محله آهنگران و محله چهابی است.