در خصوص پیدایش و کشف آب غنی شهر  نودان حکایتهای مختلفی مطرح است. یکی از این حکایتها که به نقل قول از ریش سفیدان و افراد مسن محل است به شرح ذیل مي‌باشد:

سالها دور که تاریخ دقیق آن مشخص نیست ، چند شکار چی که جهت شکار به کوه رفته بودند از مسیر فعلی چشمه آب غنی به سمت محل سکونت خود - که در مجاورت کوه دوان کمی بالاتر از تنگه چوگان ( مجاور روستای فعلی پیر سبز ) در نقطه ای فعلی باغ حاج سیف الدین شهریاری و کربلایی نظام الدین غفاری است - در حرکت بودند. شکارچیان درسایه قلعه معروف به قلعه کربلایی قاسم در حال استراحت بودند كه یکی از آنها متوجه میشود نقطه ای از آنجا مقداری علف (مور) روییده است و تعدادی زنبور اطراف آن می چرخند و انگار درون علفها پنهان میشود .  ایشان دوستان شکارچی خود را متوجه موضوع می سازد و آنها با استفاده از تجربیات خود نتیجه میگیرند که در آن نقطه آب است . آنها به محل سکونت خود می روند و فردای آن روز با وسایلی که بتوان حفاری کرد به محل روییدن علف برمیگردند و اقدام به کندن و حفاری میکنند و به مقداری آب دست پیدا می کنند. آنها با دیدن آب و نوشیدن آن متوجه میگردند آب بسیار گوارایی است .شکارچیان با توجه با اینکه محل سکونتشان در نقطه ای بود که در مسیر سارقان و افراد عبوری و دام بود، ترجیح میدهند با توجه به کشف آب گوارا و امنیت بیشتر نقل مکان کنند و در محدوده قلعه و آب کشف شده سکونت کنند.

بعد از سالها ، شخصی به نام میر عبد الغنی جده آقایان شهریاری (اهالی نودان)، با کمک چند نفر اقدام به کندن چند قنات در مسیر آب کشف شده می کنند و این آب به سمت یک حوضچه سنگی هدایت می نمایند و مردم از آن استفاده میکنند. سالها میگذر و شخصی به نام آقای عبدالهی که در بخشداری کوهمره نودان احتمالاً در زمان بخشدار عظیمی، (بخشداری در یکی از منازل عمو قباد دوانی نژاد مشرف به مسجد صاحب الزمان (عج) که بعدها احداث شد استقرار داشت ) با توجه به فعالیت چشمگیری که داشت و اصطلاحا پر جنب و جوش بود، با کمک مردم اقدام به احداث انبار ذخیره آب با گچ و آهک و مقداری سیمان میکند. بدین صورت که انبار را حدود 100 متر پایین تر که در دسترس و شیب مناسب باشد احداث نمود. دهانه خروجی آب که از درون تخته سنگی که در ظلع غربی قلعه قرار داشت و آب از آن نقطه به وسیله کانالی که با سوله های سنگی و پوشیده از گچ و گل ساخته شده بود و به روی حوضچه سنگی می ریخت . آقای عبدالهی و تعدادی از مردم خیر، به منظور جلوگیری از هدر رفت آب و سرعت حرکت بیشتر آب دو اقدام انجام دادند: 

 1- احداث انبار ذکرشده

2- نصب لوله 2 اینج از دهانه خروجی آب انبار احداث شده .

این انبار با گچ و آهک و مقداری سیمان احداث شد. آب از لوله مذکور در ارتفاع 15/1 به کف انبار می ریخت و به منظور عدم تخریب کف انبار ، سنگی که تراشیده شده بود و درون آن حفره ای بود زیر مجاری آب گذاشتند ( سنگو ) و آب درون سنگو می ریخت و در انبار ذخیره می شد.خروجی انبار شیر تخلیه نصب کرده بودند و مردم از آن شیر بوسیله قمقمه،  مشک، دول(دلو) و حلب آب می گرفتند . ازدحام مردم برای گرفتن آب، و بحث و مشاجره هایی که می شد، باعث گرديد تا کدخدا و ریش سفیدان با همکاری بخشدار وقت برای آب غنی مسئول گذاشتند که به نوبت به مردم آب بدهد، آن هم سهمیه بندی و دو مشک یا قمقمه به تعداد نفرات خانوار و ماهیانه مبلغ ناچیزی هم به مسئول انبار آب میدادند که وظیفه شستشوی انبار آب غنی نیز بعهده داشت .

 وجه تسمیه آب غنی :

در مورد وجه تسميه اين آب دو روايت معروف است:

1- به دلیلی در مجاورت آب کشف شده درخت انجیر غنی بود که تا سالها مردم از انجیر غنی آن استفاده می کردند و آن درخت انجیر بصورت خود رو سبز شده بود آن آب به آب غنی معروف شد.

2- به دلیلی که مرحوم مغفور ميرعبد الغنی اقدام به بازسازی و حفر قنات و هدایت آب به حوضچه سنگی داشته و ظاهرا سندی از آب غنی در منزل یکی از ساکنین نودان که فوت نموده موجود است ولی هنوز نگارنده موفق به رویت آن نشده كه در صورت مشاهده آن سند نيز منتشر خواهد شد. 

مردم تنها آب آشامیدنی که داشتند آب غنی بود و برای بردن آب به منزل با مشکلات زیادی مواجه بودند . برای مثال نوزادي یک ساله كه در گهواره خواب بود و مادرش از روی ناچاری برای رفتن به آب غنی او را ترک کرده بود و پيرزني كه مراقب بچه بود هم به دلیل  آنکه مهمان منزلشان آمده بود ( مرحومه ننه مهری افراسیابی ) بچه را ترک نمود و تصور میکرد مادر بچه بزودی به منزل باز میگردد اما ازدحام و شلوغی مردم در آب غنی باعث تأخیر ایشان شد و هنگام برگشت با صحنه نوزادش كه در گهواره خفه شده مواجه گرديد.

بعد از مدتها آقاي مهندس رفعیی که از افتخارات نودان است و در شرکت نفت مشغول به كار بود،  اقدام به نصب پمپ آب بر چشمه رنجان، احداث شبکه آب تا نودان و احداث مخزن آب در مجاورت قلعه نودان و توسعه شبکه داخلی آب درون کوچه و پس کوچه ها نمود و مشرف به هر چند خانوار یک شیر آب در کوچه نصب کردند و مردم با شلنگ ، آب میگرفتند و  هل هله و شور و شعف در نودان بر پا شد و مردم از آن همه گرفتاری راحت شدند.