ت تو دَسُّم حاصلِ دنیا نَمُنده غیرِ دلخونی

که رفته خرمنِ عُمرُم دَمِ تَشبادِ تُوسونی

رو قنّارِ ی غم عِشقِت وا شاطور سیُوی هِجرون

هزار جام میکُنَن هَر دَم مثالِ گوشتِ قربونی

تو در امشُو نَخوسین ایّهاالنّاس اِشتو حال گُفتم

که میباره دِلُم شُرشُر مثالِ ابر بارونی

بِهَوُی  خون مُنی اَی گَردَنُم زیرِ تِوَر بِیلَن

مُ دَس وردار اِشِت نیسُم به هم ای سهل وآسونی

اِلهی آسمونِت گُل بباره کج ایزا رَسمَن؟

مُ با او دوسِ جونجونی او با مو دشمنِ خونی؟

میگن دنیا جوهونَن اَی دروغ نَمگَن سی چه نب مو

اَ چیش نِی دَمه غیرِ زحمتُ زجرُ پریشونی؟

کویرَن دنیامو صحرُی وِِلَهکَن خاک خارسون

نه اُو داره نه اُودونی نه گلبونگ مسلمونی

اَ ترسِ دیوِ شُو هر دَم دِلُم تو سینه میرُمبه

ای شُوسون سیان یا شُو تو پِر پَنجِش مُ زندونی

خدوُی توم دون نه ناشکرُم که مینالُم اَ درگاهِت

کی غارت کِرده خون مونَم خودِت بِختَر مُ میدونی

کلامت مِث خارَن «مُحسِین» که اُوگَک دل میترکونه

تو خارسون گُلت کج بیک بگُم کِردِی گل افشونی؟