من که می دونم اونایی که باید این مطلب را بخونن نمی خونن! من که می دونم این مطلب برای اون کسانی نوشته شده که باید بخوننش ولی متاسفانه نمی خونن! من که می دونم مخاطب این مطلب چه کسی یا چه کسانی هستن اما چه فایده چون اونایی که باید بدونن نمی دونن یا نمی خوان بدونن یا اصلا تیپ شون یا کلاس شون یا فرهنگ شون به این نمی خوره که مطلب یا مقاله یا دست نوشته یا ... بخونن یا در فضای اینترنت سرکش کنن چون مال این حرفا نیستن، چون برای این کارا ساخته نشدن! چون یه جور دیگه ای هستن، یعنی نمی شه اونا را با انسان های خوب و قانون مند و مسؤولیت پذیر و با فرهنگ و اهل مطالعه ی جامعه مقایسه کرد، و من که می دونم چرا این مطلب و نمونه های دیگه ای از این نوع مطالب را که می نویسم یا می نویسیم اون مخاطب های اصلی نمی خوننش!

می دونین دلیلش چیه؟ دلیلش بی محتوایی یا بی ربطی یا بی حسابی مطلب بنده نیست که اون عده ای که هم من اونا را می شناسم و هم شما اونا را می شناسن و هم اونا اونا را می شناسن و هم خودشون اونا را می شناسن می دونن که دلیلش چیه؟

حالا خدمت تون عرض می کنم که چرا این مدل مطلب بنده و برخی از دوستان با این که در باره ی مشکلات و معضلات و بی فرهنگی ها و ناهنجاری های اجتماعی که در آن زندگی می کنیم است اثری در جامعه نداره و تغییر قابل لمسی به وجود نمی یاد! چون اونایی که مخاطب این نوع مطالب هستن اصلا نمی خوننش چون اصلا روزنامه و هفته نامه و نشریه و کتاب و مجله و رساله نمی خونن! چون نمی دونن اینترنت یا اونتر نیت یا وبلاگ و وب سایت و سایت چیه؟! چون فرهنگ این کار را ندارن! چون با مطالعه بیگانه هستن، و ماییم و مطالبی که روی دست مون باد می کنه! و فقط چند فرهیخته و چند شهروند با فرهنگ و چند خواننده ی همیشگی نشریه ها و کاربران سایت کازرون نما و این وبلاگ که خودشان اهل علم و ادب و معرفت هستن این مطالب را می خونن و خون به دل شون می شه و هیچ کاری از دست شون بر نمی یاد، می دونین چرا؟ چون این آدم هایی که نام شون بردم هرگز دستمال کاغذی استفاده شده ی مچاله را از توی ماشین به بیرون و توی کوچه و خیابون پرت نمی کنن! هیچ گاه به خودشون اجازه نمی دن که دوبله پارک کنن و به هیچ وجه جلو پل یا در خونه ی کسی ماشین شون را نگه نمی دارن، یا از چراغ قرمز رد نمی شدن، یا آب فاضل آب خونه شون را راهی کوچه نمی کنن! این افراد چون انسان های با فرهنگی هستن هیچ گاه به کسی توهین نمی نکنن یا افترا نمی بندن یا واقعیت را برعکس نمی کنن! و هیچ وقت توی تاکسی یا توی خیابون با صدای بلند با موبایل صحبت نمی کنن! هیچ گاه توی صف نونوایی نمی زنن! هیچ زمانی مال مردم را نمی خورن و زمین کسی را به نام خودشون نمی زنن، جعل اسناد نمی کنن! و جانماز روی آب نمی کشن!! یا هیچ گاه پوستر تبلیغاتی یا دور از جون تون و دور از جون شون پوستر به دیار باقی شتافته گان شون را روی دیوار مغازه یا خونه ی دیگران با چسب های پاک نشو نمی چسبونن!

این آدم هایی که خدمت تون عرض کردم و مطالب بنده و دیگر دوستان دلسوز را که از بد رفتاری ها و بد اخلاقی های برخی بی فرهنگ یا بد فرهنگ می نویسیم می خونن به هیچ وجه آشعال شون را توی جوی آب نمی ریزن و درختان فضای سبز را قطع نمی کنن و خودشون با شحصیت و ادب و فرهنگ والایی که دارن و تربیت خانوادگی خوبی که بهره مندش هستن آب دزدی یا انشعاب برق غیر مجاز را ندارن و نیازی به خواندن مطلب بنده ندارن چون خودشون اهل کمال و معرفت هستن و اونایی که در اجتماعی که زندگی می کنیم از صبح تا شب دنبال بد هنجاری و بد فرهنگی و بد رفتاری و بد اخلاقی هستن و از صبح تا شب هم که بنده و دوستان براشون توی این هفته نامه ها و روزنامه ها که بنویسیم هیچ فایده ای به حال شون نداره چون این مطالب را نمی خونن چون با مطالعه اونم خواندن جراید محلی بیگانه هستن و فکر می کنن که روزنامه یا هفته نامه یا مجله ها ساخته شدن تا دور سبزی پیچیده بشن یا باهاشون شیشه ی پنجره و ماشین تمیز بشه!

این افراد که متأسفانه تعدادشون هم توی این جامعه کم نیست اهل مطالعه نیستن و چه فایده که بنده این مطالب را می نویسم چون اگه قراره که اونا نخوننش پس کسانی بخونن که هیچ گاه تخلف نمی کنن؟ اونایی که خودشون به همه ی بد رفتاری ها توجه دارن و به هنجارهای بد نزدیک هم نمی شن؟ پس مطلب بنده که باید به گوش اون مخربان محیط زندگی از نظر معنوی و مادی و فیزیکی و ... برسه نمی رسه!

اونی که با بلندگو ی روی ماشین توی شهر داد می زنه، اونی که شیشه ی آب معدنی یا آب میوه را از ماشین پرت می کنه بیرون، اونی که توی کوچه ی ما هر شب آب روشویی یا فاضل آب یا حمام یا توی سرش بخوره آب دستشویی خونش را به حساب این که چاه فاضل آبش پر نشه و به حساب خودش که کسی نبینه و مثل دزدا این طرف و اون طرف را نگاه می کنه و بعد سطل کوفت زهرماری را با هزار جون کندن دنبال خودش می کشه و سرازیر می کنه وسط کوچه و حواسش نیست که فردا خودش و بچه هاش پاشون را می ذارن توی این پس آب ها و می رن توی خونه ی خودشون و اول از همه خودشون مریض می شن ان شاءا...! و اونی که آب حوض یا آب شستو شوی پتو و جاجیم و ملافه و قالی و موکت و نمد و گلیم و آب صابون را می ریزه توی کوچه کجا مطلب بنده را می خونه؟ اصلا اون کجا روزنامه یا هفته نامه یا جراید محلی را می خونه؟!

اونی که با تمبان کردی سوار موتورسیکلت می شه و توی شهر می گرده، اونی که زمان موتور سواری توی خیابونای شهر عربده می کشه، اونی که اگزوز موتورش را دستکاری می کنه و صداهای ناهنجار از تهش بیرون می یاد! کجا هفته نامه را و مطلب بنده را می خونه؟! اونی که دروغ می گه و مال مردم می خوره و بدقولی می کنه و عهد شکنی می کنه و پول به رسم ربا می ده کجا مطلب بنده را می خونه؟! اصلا کجا روزنامه می خونه که بخواد مطلب بنده را مطالعه کنه و اون کارای بد بد را انجام نده!

بذارین بگم متأسفانه این مدل مطالب که از ناهنجاری ها و بد رفتاری های برخی از شهروندان نوشته شده فقط انسان های با فرهنگی که اهل مطالعه و اهل ادب هستن می خونن و این افراد کجا با اون افراد بد فرهنگ یا بد هنجار یا مخرب و بد رفتار تماس دارن که بتونن این مطالب را براشون بخونن؟! خب معلومه که مخاطب های اصلی این مطالب نمی دونن که روزنامه و هفته نامه و مطالب انتقادی و مقاله های اجتماعی و نوشته های نویسندگان دلسوز شهرستان برگ وچه درختیه؟

دل ما خون می شه و خون به چشم مون می یاد تا این بد فرهنگی ها را بازگو کنیم یا روح مان آزرده می شه وقتی با یکی از این ناهنجاری ها روبرو می شیم اما اون افراد که براشون هیچ فرقی نمی کنه که زیر کدام درخت آتش روشن کنن یا توی کدام کوچه آب بریزن یا کنار کدام دیوار آشغال بذارن یا از کدام چراغ قرمز رد بشن یا ماشین شون را کجا پارک کنن و مزاحم دیگر شهروندان بشن و انواع و اقسام هفته نامه و روزنامه و جراید و نشریه و مطالب و مقاله ی درج شده در آن ها توی زندگی شون هیچ تأثیری نداره و تنها چیزی که می فهمن ۱- نفس کشیدن ۲- خو ردن ۳- پول جمع کردن ۴- آزار و اذیت کردن ۵- خوابیدن و ان شاءا... بلند نشدن! خلاص!!