روز نخست تبلیغ انتخابات شورای اسلامی شهر کازرون برای نگارنده تلخ و دردناک بود. حجم انبوه پوستر و تراکت‌های بی‌هویت و گاهی احمقانه را توهین مستقیم به شعور جامعه‌ی مخاطب تعبیر می‌کنم. در این باره به چند نکته اشاره می‌شود:

1. کازرون به عنوان یک شهر کوچک سنتی و مذهبی به طور طبیعی مردمی غیور و متعصب دارد. حضور بانوان در مناصب و فعالیت‌های اجتماعی به شرط رعایت چارچوب اخلاقی و هنجارهای عرفی-شرعی مثبت تلقی می‌شود. اما حجم گسترده‌ی انتشار تصاویر بانوان متقاضی حضور در شورای اسلامی، به شکل هنجارشکن و در برخی موارد مبتذل، نگران‌کننده و بحث برانگیز است. بدون تعارف کسی که از فرصت تبلیغ انتخاباتی برای نمایش و برجسته‌سازی زیبایی‌های زنانه‌اش استفاده می‌کند، در حالی که فرصت یاد شده برای انتشار دیدگاه‌ها و برنامه‌هاست و نه تبلیغ رنگ و لعاب، نه تنها صلاحیت خدمت به شهر و شهروندان را ندارد بلکه باعث انحطاط‌های جدید در امنیت اخلاق اجتماعی است. از طرفی مسئولان امر موظف‌اند بدون اغماض نسبت به آن چه هنجار شرعی و عرفی جامعه است برخورد کنند و بی شک رد صلاحیت این جماعت اولین قدم برای سالم‌سازی فضای اجتماع است. چرا که این هنجارشکنی یا ناشی از بی‌تفاوتی و بی اعتقادی نسبت به شرع و عرف است و یا در به‌ترین فرض، ناشی از عدم مدیریت اطرافیان تصمیم‌ساز! و در هر صورت حاکی از عدم صلاحیت چنین نامزدهایی‌ست.

2. گستردگی هزینه در این نوع تبلیغ‌ها به شدت شبهه‌ناک است. تامین اعتبار تبلیغ برای نامزدها اگر از اطرافیان است، پرسش این که «به چه انگیزه‌ای؟ و در ازای چه چیزی؟ آیا انتظارات را خود داوطلب برآورده می‌کند یا جایگاهی که بناست آن را اشغال کند؟» و اگر هزینه را خود داوطلب تامین می‌کند باید پرسید «به چه انگیزه‌ای؟» و حتا در صورت مباح بودن منبع تامین این هزینه باید پرسید «چه مجوزی بر این شکل هزینه وجود دارد؟ آیا این اقدام‌ها مصداق اسراف شرعی نیست؟» و از آن گذشته «آیا عقل سلیم چنین راهی را برای خدمت اجازه می‌دهد؟!»

3. بدون شک جای‌گاهی مانند شورای اسلامی شهر، وظیفه‌ی سالم‌سازی و زیبایی و نظافت شهر را به عهده دارد. برای کسی که مدعی توان چنین خدمتی است چه‌گونه می‌شود کثیف کردن صورت شهر و به آشوب کشیدن ظاهر در و دیوار شهر را توجیه کرد؟ بر فرض حضور این جنابان در شورا، آیا تمیزسازی زمان‌بر برای آن‌چه در این یک هفته انجام داده‌اند در اولویت نباید باشد؟! این نقض غرض نیست؟!

آن چه نگاشته شد دغدغه‌ی نگارنده بود نسبت به اتفاق‌های ناخوش‌آیند این چند روز. و روی سخن پس از مسئولان با مردم است. آیا سکوت و تایید ما بر ابتذال و اسراف مقدمه‌ای برای خطاهای بزرگ‌تر بعد از این نیست؟