سروک هایی که آداب و فرهنگ مردم کازرون را نشان می دهد و برای نسل کنونی، میراثی کهن برای شناخت هویت فرهنگی است، یادگار هایی که اگر ثبت نشود فراموش و نابود خواهند شد.
در یکی از ابیات کتاب آمده است: «این همه چادر کرپ و از سر بازار میاد / قالی بردار، ترمه بنداز، خواهرای داماد می یاد» که در همین یک بیت اشیا و آداب و رسوم در تصویری موجز و فشرده، زندگی مردم را در طول سده ها به تصویر می کشد.
این ثبت فرهنگی با ارزش در قالب کتاب «سروک های کازرونی» زیر نظر کاظم دهقانیان فرد و به قلم فرشته فکری انجام شده و در آن سرودهای شاد کازرونی جمع آوری شده است.
نویسنده به بررسی تفاوتهای مجالس عروسی در حال و گذشته نیز پرداخته و اینکه متاسفانه تصویری که اکنون می بینیم، تفاخر و تجمل گرایی است و این که خواندن این شعرها دیگر دور از شآن تلقی می شود.
در ابیات دیگری از کتاب آمده است: «آسمون یه اختری و کازرون یه دختری / کی می دونه اسم اونو یا محمد یا علی» و یا «اتاقا خالی کنید و فرش و گل کاری کنید / گل میاد خونه شما و خوب نگهداریش کنید.»
نویسنده، سروک هایی که از طویفه ( طایفه) عروس یا داماد خوانده می شده را جدا گانه ذکر کرده است. مثلا طایفه داماد می خوانده اند «ای طرف تخت عقیق و او طرف تخت عقیق / شازده دوماد روش نشسته با صد و پنجا رفیق»، ترجیع بند «یار مبارک بادا ایشالله مبارک بادا » و زمان کل زدن ها را نیز مشخص کرده است و به دلیل علاقه خود نویسنده و حضوری که از کودکی با مادرش در این محافل داشته، شور و شوق او به خوبی در خلال گفته هایش جاری است.
سروک های کازرونی از جهت جامعه شناسی باب تحلیل درباره شادی های زنانه را در روزمرگی و فرصتی برای گریز از تکرار و یک نواختی زندگی، می گشاید و نیز اندوه تنهایی و غربت را از پس شادی: «من نمی رفتم به غربت تو فرستادی مرا / گر بمیرم من به غربت، آه من گیرد تو را.»