یادداشتی که آقای محمدرضا مختاری با عنوان «اوج کج‌سلیقگی» نوشته و در ماه جاری در سایت کازرون‌نما منتشر شده، خوانندگان گرامی را به‌خوبی در جریان ظاهر نامناسب نمای بیرونیِ آرامگاه شیخ عالی و علامه جلال‌الدین دوانی قرار داده است. نگارنده این سطور پیش از این درباره اهمیت و جایگاه والای جلال‌الدین دوانی مطالبی نوشته و دیگران نیز اشارات مختلفی به ارزش تاریخی و فرهنگی روستای دوان و دانشمندان مشهور آن کرده‌اند. در اینجا صرفاً می‌خواهم نظر مخاطبان محترم را به داخل آرامگاه جلب نمایم که متولیان آن در نهایتِ بی‌نظمی و بدسلیقگی، انواع تشک، پشتی، موکت، شیلنگ، فرش‌های اضافی، آب‌سردکن، پنکه و... را در آنجا جای داده و هیچ تلاشی برای ایجاد فضایی مناسب‌تر جهت جذب گردشگر و تبلیغ این مکان تاریخی و فرهنگی نکرده‌اند. چند قبر تاریخی نیز در زیر موکت‌ها قرار داده شده و موریانه‌ها به جان دیوارهای بقعه افتاده‌اند. این در حالی است که در چند سال گذشته مسئولان در تلاش بوده‌اند که این روستایِ تاریخی و زیبا را بحق به عنوان دهکده توریستی معرفی کنند. عکس‌های زیر که در نوروز 1394 (در اوج حضور گردشگران) گرفته شده‌اند، مطالب پیش‌گفته را نشان می‌دهند: