این روزها صحبت از خوزستان و مردمانش بسیار است. مردمی زحمتکش با استانی غنی و برخوردار که گرفتار مشکلات متعدد زیست محیطی شده است. 

نمونه ساده مشکلات خورستان همان است که در مناطقی از این استان زمستان ها درگیری با سیل وجود دارد و در تابستان مشکل کم آبی و ریزگرد آرامش را از ساکنان گرفته است.

این وضعیت خوزستان دقیق همان چیزی است که از آن توسعه ناپایدار یاد می‌شود، یعنی در مقطعی کوتاه به لطف سرمایه‌گذاری و کارآفرینی  صنعتی و نادیده گرفتن همه استانداردهای محیط زیستی، رونق و اشتغالی ایجاد می‌شود، اما این رونق بسیار کوتاه مدت و آسیب زاست و پس از یک یا دو دهه با آسیب رسانی جدی به محیط زیست در عمل مشکلات بر همه بخش‌ها غلبه می‌کند. مثلا برق کافی است، اما آب شرب نیست یا این که کارخانجات بسیارند اما به دلیل خشیکدگی تالاب‌ها و طوفان‌های ریزگرد این کارخانجات در روزهایی به تعطیلی اجباری می‌روند و شرایط طبیعی به هم می خورد و نخلستان‌ها که استعداد طبیعی خوزستان هستند، به تدریج جای خود را به شوره زارها می دهند.

برای خوزستان بازگشت به روزهای عادی را آرزومندیم و امیدواریم بتوان در برنامه ریزی بلندمدت تا حدودی آسیب‌های وارده به محیط زیست این بخش از ایران عزیز را جبران کرد، اگرچه بخش زیادی از این آسیب ها دیگر قابل جبران نیست.

با این حال، می توان از وضعیت خوزستان درس گرفت. بزرگترین درس خوزستان برای دیگر مناطق ایران و از جمله کازرون زیبا، اولویت محیط زیست بر هر اقدام صنعتی است. 

این روزها صحبت از تلاش برای صنعتی کردن کازرون بسیار است، اما آیا چشم انداز این شرایط نیز در نظر گرفته می شود؟ کسانی که از ادامه فعالیت کارخانه گچ در دشت برم حمایت می‌کنند، آیا از خشکیدگی چشمه آب گرم در معدن همان کارخانه گچ باخبرند؟ وقتی صحبت از استقرار کارخانه سیمان در 5 کیلومتری شهر کازرون می شود، آیا تبعات آلودگی آن در نظر گرفته می‌شود؟ 

لذا اگرچه کارخانجات صنعتی در هر شهری لازمه استغال زایی است، اما صنعتی شدن باید کنترل شده و با نظارت‌های ویژه محیط زیستی باشد. 

استعداد اصیل شهرستان کازرون، گردشگری و کشاورزی است و اگر برای کازرون توسعه پایدار می خواهیم اولویت خود را بر استعداد اصلی کازرون یعنی گردشگری و حفاظت از محیط زیست بکر شهرستان قرار دهیم.

احیای پریشان یکی از بزرگترین استعدادهای گردشگری و محیط زیستی کازرون را زنده خواهد کرد که لازم است تا در دستور کار ویژه مسئولان و مطالبه گری شهروندان دلسوز قرار گیرد.

همچنین کازرون در حال حاضر دارای یک مجموعه گردشگری جهانی است، اما زیرساخت های جذب گردشگر به داخل شهر هنوز فراهم نشده است. لازم است تا مجموعه شهرداری و میراث فرهنگی برنامه ریزی منسجمی را برای حفظ بافت سنتی و تاریخی و ایجاد اقامتگاه‌های سنتی در خانه‌های تاریخی کازرون دنبال کنند تا پای گردشگران بین المللی به خیابان‌های کازرون باز شود.

خانه‌های سنتی کازرون در کنار بازار سنتی، احیای بازار صنایع دستی، احیای حمام‌های تاریخی کازرون و رونق بخشی به موزه‌های شهرستان از جمله اقدامات زیرساختی است که برای گردشگری کازرون نیاز است و امید است با مطالبه گری ما شهروندان از مسئولان به نتیجه دست یابد. 

بدون تردید می توان رونق تجاری کازرون را با رونق گردشگری تاریخی و محیط زیستی و حتی توسعه گردشگری سلامت کازرون از طریق تقویت زیرساخت‌ها از جمله تقویت مراکز درمانی و بهداشتی و آغاز بکار ساخت بیمارستان‌های ناتمام از جمله بیمارستان پردیس کازرون تقویت کرد، البته اگر مسئولان بخواهند و شهروندان مطالبه گر باشند.

خوزستان برای همه ایران درس‌های بزرگی دارد، از خوزستان درس بگیریم تا هم محیط زیست نمیرد و هم توسعه پایدار و کم ضرر را از طریق توسعه گردشگری کازرون دنبال کنیم.