نقشِ هزینه سازانِ انتخاباتی در هزینه تراشی ها و محرومیت زایی های  مردمی!

قسمت شانزدهم از سلسله یادداشت های "بررسیِ عواملِ تاثیر گذار بر انتخابات های کازرون، راه های «شناختِ» کاندیداها و «تفکیکِ» شعاری ها از شعوری ها!"

سال ۱۳۵۷ پس از قرن ها مبارزه ی مجاهدانه، سَر بَرْ "دٰار"ی های میهن دوستانه و تلاش های مخلصانه توسط اندیشمندان، عالمان، سرداران، سربازان و کشور گرایانِ ایرانی، نظامی اسلامی و مبتنی بر اخلاق، ساده زیستی و اصولِ دینی در یکی از کهن ترین سرزمین های بشری به پیروزی رسید و امواجِ خروشانِ شعار و‌ شعور مردمانِ آن نه تنها دیوارهای داخلی بلکه موانع بیرونی را نیز پشت سر گذاشته و‌ داعیه دارانِ حاکمیتی فرا منطقه اي در جهانِ پیشِ رو گردیدند. ایرانیان، به ویژه شیعیان و وِلایت مداران، برای رسیدنِ به این هدف، هزینه های بسیار زیادی را از لحاظ مالی، جانی، آبروی انسانی و تمدنی پذیرا شدند؛ بِدان امید که کارگزارانِ حکومتِ دینی و مدیران جامعه ی اسلامی ضمن توجه به مبانی و ریشه های انقلاب مردمی، تمام تلاش خود را برای حفظ دست آوردها و حفاظت از اندیشه های نابِ اسلامِ محمدی(ص) به کار بندند. در عین حال اما طی سال های گذشته افرادی در لباسِ نمایندگان مجلس، استاندار، فرماندار، قاضی، دادستان و... ضمن فاصله گیری با این اهداف، مسیرهای ناهمگون با مبانی انقلابی را در پیش گرفته که با توجه به اهمیت موضوع و نظر به این که انتخاب وکلای مجلس، بعضا مشکلات زیادی را برای کشور ایجاد نموده، ذیلا مطالبی را متذکر می شویم.

الف)- داشتنِ ثروت و کسبِ اموال از راه های حلال، و حتی هزینه کردِ مَعقُولِ آن ها در مسیرهای مَشروع، نه تنها مورد مَذمَّت قرار نگرفته بلکه براي کسانی که اموالشان را در راه خدا و جهت ترویج اخلاق، دین و مبانی اسلامی و انسانی، به کار می گیرند نیز پاداش های اُخروی و بَرَکاتِ دنیویِ زیادی نیز پیش بینی شده و بر همین مبنا، صِرفِ برخورداریِ کاندیداها از اموالِ حلالِ شخصی، تا زمانی که مشکلی را برای جامعه ایجاد نکند، هیچ گونه مغایرتی با شرایط و وظایفِ انتخاباتی نداشته و کَسی هم نمی تواند مُتَعِرضِ آنان گردد.

ب)- در حالی که کاندیداهای دوره های اولیه ی مجلس، پس از پیروزی انقلاب، مسابقه ی ساده زیستی، دوری گزیدن از مراکز قدرت و‌ ثروت، فاصله گیری از ریخت و پاش های انتخاباتی و در مقابل، سر دادنِ شعارهای انقلابی را در پیش گرفته بودند، متاسفانه لکن طی مراحِلِ اخیر، عده ای از آنان، ضمن فراموش نمودن ریشه های فکری گذشته، با اتصال به ثروت های شُبههِ ناک و ثروت مندان شُبههِ ساز، نه تنها به تخریب باورها و ایجادِ تردیدها دامن زده اند، بلکه عملا حوزه ی کاری مجلس را به "شِبهِه بازار"ی جهت انجام معاملاتِ پُشتِ پرده و بِده بِستان های پنهان تبديل نموه اند.

ج)- توجه داشته باشیم که اکثریتِ سرمایه داران، هیچ گاه واردِ محدوده ی مسئولیت های پُر دردِسری مانند نمایندگیِ مجلس نمی شوند، اما تردید هم نباید کرد که همین ها، همیشه به دنبال کسانی هستند که دارایِ قدرتِ قانونی و جایگاهِ مهمِ امنیتی، سیاسی، اجتماعی و... باشند تا در مواقعِ لزوم از حمایتِ شان برخوردار گردیده و به نوعی سرمایه هایشان را حفاظت کنند!. بر همین اساس است که شاخک های بسیار قویِّ آنان در ایامِ انتخابات، همواره به طرفِ کاندیداهایی متمایل می گردد که به دلیل داشتنِ انگیزه های مادی گرایانه و قدرت پسندانه، تنها به فکر رسیدن به نمایندگی بوده و حاضرند مردم، نظام، انقلاب، کشور و منافع عمومی را در پای انگیزه های شخصی و باندی هزینه نمایند.

د)- گرچه اصلِ سلامتِ انتخابات در نظام مردم سالار دینی، به دلیلِ وجود چشمانِ تیز بینِ مأمورینِ محترم نظارتی و مسئولینِ سالِم و فعالِ اطلاعاتی، کم تر مورد انتقاد قرار داشته در عین حال اما آن چه زمینه سازِ تردیدِ عمومی گردیده آن که چگونه ممکن است فردی که سال ها در مسئولیت های اُرگانی و مدیریت های دولتی، با حقوق و مزایایِ مشخص، فعالیت می کرده و طبیعتا امکانِ ذخیره ی اموالِ زیادی را نداشته و تا حالا هم، به خاطِرِ خِساسَتِ مالی، هیچ کَس رنگِ داخلِ خانه ی شخصی وی را ندیده، طعمِ غذای خانوادگیِ اش را نَچشیده و حتی از کمک هایش به فامیل و اعضایِ فقیر سببی و نسبی اش هم چیزی نشنیده!، یک باره و در ایام منتهی به رقابت های انتخاباتی حاضر به هزینه های چندین میلیاردی، خُوراندنِ هزاران دست چلوکباب و مُخلفاتِ جانبی در باغ ها، تالارها و محل های ویژه اطرافِ کازرون، شیراز و تهران و حتی پَخشِ کمک های بی حساب و کتابِ مالی و اجناسِ مادی و... بینِ اقشاری خاص می شود؟ آیا مردم حق ندارند یقین کنند که چنین افرادی یا قبلا به اموال عمومی دست درازی داشته اند، یا با دست درازان به حقوق مردمی ساخت و پاخت کرده اند و یا قرار است پس از به دست گرفتنِ وِکالت، منافعِ ملی و آبرویِ نظام و انقلاب را مورد معامله و دست یازی قرار دهند؟!.

نکته ی پایانی:

فراموش نکنیم امروزه نظامِ اسلامیِ حاکم و تاریخِ هزاران ساله ی کشور ما و شما، مخصوصا وضعیت ویژه ی شهرستانِ تَعَصُب سویِ کازرونی ها، در حساس ترین موقعیتِ تاریخی خود واقع گردیده و در چنین وضعیتی، قطعا هر گونه بی توجهی، بی تفاوتی، کِنارْ کِشی، ندانم کاری و یا خدای نکرده، زد و بندهای زودگذرِ انتخاباتی، نوعی خیانت به نسل های فعلی و آیندِگان محسوب خواهد گردید. یادمان باشد، کاندیداهایی که در امتحاناتِ متعدد قبلی مردود شده اند و در روزهای تنهاییِ مَردُمان و هم شهریانشان، آنان را مورد حمایت قرار ندادند و یا تلاش می کنند با استفاده از روش های نامعقول و غیرِ مقبول، به خریدِ غیرِ مستقیمِ آرا و جلبِ افکار و نظرها بپردازند، اینان، همان هزینه کننده گانی هستند که در مقابلِ هر دانه برنج، سیخِ کباب! و ریالِ توزیعی، محرومیت های دامنه دار، چندین فردِ بیمار و‌ یا جوانِ بی کار را بر خانواده ها و مناطقِ آن ها تحمیل می نمایند.

ان شاالله، به شرطِ حیات، در قسمت های آینده، باز هم به نقشِ هزینه کنندگانِ انتخاباتی، در ضربه بر پیکرِ نظام، ساکنانِ شهرستان و... خواهیم پرداخت.