در سینه نشسته مهر "مهرِنجانت"

گُل گِرد گلوی گنبد " بَلیانت "

سی سال گذشتیم و ندیدیم چنار

در منطقه‌ی "چنارشاهیجانت"!

***

در دامن کوه سایه داريم همه

ده قیّم و شصت دایه داريم همه

در خصلت کازرون همین بس که پس از

سی سال رکود، مایه‌داریم همه!

***

پیوند من و تو از تولد تا رنج

پیوند هماغوشی شهری با رنج

ای سبزه کازرونی ای "باغ نظر"!

پیوند من و تو با بهار نارنج...

***

آواز کف و دف و دهل سر دادند

گویا به عروس، جای پا، پر دادند

دردانه‌ی "آب" کازرون را بردند؛

بوشهر و بدون مهر شوهر دادند!

***

از این طرفش نفیر بیشاپور است

از آن طرفش کویر دریاشور است

دوران خوش "سرآب‌بهرام" گذشت

"بهرام که گور..." می زدی در گور است

***

خشک است لب کودک ما –دریاچه-

در غم، دل ما رفته فرو تا پاچه

معلوم نشد چرا، چگونه، کی، کِی؟

هم کوزه شکست هم سبو را، با چه؟!

***

 ما وارث "سلمانیم"، بر حق هستیم

در شهر پر از خلأ معلق هستیم

راز برکات سفره‌ی ما اینست:

ما عاشق اقتصاد خندق هستیم!

***

هم نسل رشیدِ "ناصرالدیوانیم"

هم جزء عیال خانه‌ی "سلمانیم"

چون سجده نکرده‌ایم ما "آدم" را

مشهور شده نواده ی شیطانیم!

***

 سبز است ولي زردي از او مي بارد

شهریست كه تب كرده تنش مي خارد

اينجا همه دكترند و بيمارستان؛

راهي به در ِ بهشت زهرا دارد!

***

من اهل جنوب سرد و خشک و گرمم

من شیفته ی بلوط "دشت برمم"

آغوش من از پونه و بابونه پر است

من راوی نسل بوس و جنگ نرمم!